Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/13529 Esas 2020/1538 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/13529
Karar No: 2020/1538

Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/13529 Esas 2020/1538 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hırsızlık suçundan mahkumiyet hükmü alınca istinaf başvurusunda bulundu. Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 15. Ceza Dairesi mahkemenin ret kararına karşı yapılan temyiz başvurusunu esastan reddetti. Yargıtay, sanığın temyiz talebinin hukuki yönüne ilişkin olduğunu ve verilen hükmün doğru olduğunu belirtti. 5271 sayılı CMK'nin 288. ve 294. maddelerinde temyizin sadece hükmün hukuka aykırılığına dayandığı ve temyiz sebebinin hükmün hukuki yönüne ilişkin olması gerektiği açıklandı. Bu nedenle, Bölge Adliye Mahkemesi kararının hukuka uygun olduğu ve sanığın temyiz nedenlerinin reddedildiği belirtildi.
Kanun maddeleri:
- 5271 sayılı CMK'nin 42/1. maddesi
- 5271 sayılı CMK'nin 272. maddesi
- 5271 sayılı CMK'nin 288. maddesi
- 5271 sayılı CMK'nin 294. maddesi
- Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesi

17. Ceza Dairesi 2019/13529 E. , 2020/1538 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : İstinaf başvurusunun esastan reddi

Ankara 40. Asliye Ceza Mahkemesinin 2016/175 Esas ve 2016/657 Karar sayılı ilamı ile hırsızlık suçundan verilen mahkumiyet hükmüne karşı, sanığın CMK"nin 272. ve müteakip maddeleri uyarınca istinaf kanun yoluna başvurması üzerine; dosya üzerinde yapılan inceleme sonucu Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 15. Ceza Dairesinin 12/01/2017 tarihli, 2017/24 Esas ve 2017/48 Karar sayılı ilamı ile verilen “Esastan Ret” kararına karşı sanık tarafından usulüne uygun olarak açılan temyiz davası incelenip görüşüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 27/11/2010 tarihli, 2011/274-300 Esas ve Karar; 06/12/2008 tarihli, 144-234 Esas ve Karar; 23/09/1974 tarihli, 224-408 Esas ve Karar; 16/04/1973 tarihli, 213-345 Esas ve Karar sayılı kararlarında da belirtildiği üzere ve 5271 sayılı CMK"nin 42/1. maddesinin “Süresi içinde usul işlemi yapılsaydı, esasa hangi mahkeme hükmedecek idiyse, eski hale getirme dilekçesi hakkında da o mahkeme karar verir” şeklindeki düzenleme gözetildiğinde, sanık tarafından verilen dilekçelerin eski hale getirme ve temyiz talebi niteliğinde bulunduğu, temyiz dilekçesi ve eski hale getirme talepli istemin birlikte verilmesi halinde, karar verme yetkisinin Yargıtay"ın ilgili dairesi olduğu, bu nedenle Ankara 40. Asliye Ceza Mahkemesinin 20/05/2019 tarihli, Ankara Bölge Adliye Mahkemesinin 24/06/2019 tarihli ek kararlarının yok hükmünde oldukları; Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 15. Ceza Dairesinin 12/01/2017 tarihli, 2017/24 Esas, 2017/48 Karar numaralı ilamı ile sanığın yokluğunda verilen kararın bilinen son adresi yerine doğrudan Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesine göre yapılan tebligatın usulsüz olduğu tespit edilerek sanığın temyiz dilekçesini verdiği tarihin öğrenme tarihi olduğu kabul edilip temyiz isteminin süresinde olduğu belirlenerek;
5271 sayılı CMK"nin 288. maddesinin ""Temyiz, ancak hükmün hukuka aykırı olması nedenine dayanır. Bir hukuk kuralının uygulanmaması veya yanlış uygulanması hukuka aykırılıktır."", aynı Kanun"un 294. maddesinin ""Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır. Temyiz sebebi ancak hükmün hukuki yönüne ilişkin olabilir."" şeklinde düzenlendiği de gözetilerek sanığın temyiz isteminin hükmün hukuki yönüne ilişkin olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Dosya içeriğine göre, kurulan hükümde fiilin uyduğu suç ve kanun maddelerinin doğru olarak uygulandığı, sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümde isabetsizlik bulunmadığı
anlaşılmakla, Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 15. Ceza Dairesinin “İstinaf isteminin esastan reddine” dair kararı hukuka uygun bulunduğundan, sanık ...’in yerinde görülmeyen temyiz nedenlerinin reddiyle, 5271 sayılı CMK"nin 302/1. maddesi uyarınca, usul ve yasaya uygun olan Bölge Adliye Mahkemesi kararına yönelik TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİNE, 04/02/2020 günü oy birliğiyle karar verildi.