1. Ceza Dairesi Esas No: 2015/4715 Karar No: 2016/3842 Karar Tarihi: 08.11.2016
Kasten öldürmeye teşebbüs - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2015/4715 Esas 2016/3842 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık müdafiilerinin temyiz başvurusu üzerine, Ağır Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, mağdurun sanığa yönelik haksız tahrik oluşturacak eylemi bulunmamasına rağmen, kasten öldürmeye teşebbüs suçunun sübutu kabul edilerek sanık ...’ın 7 yıl 6 ay hapis cezasına çarptırılmasına karar verildiği belirtilmektedir. Mahkeme kararında, Anayasa Mahkemesi'nin 08.10.2015 tarih, 2014/140 esas ve 2015/85 sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK\"nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edildiği ve bu iptal kararının gözetilerek 5237 sayılı TCK\"nun 53/1-2-3. maddelerinin tatbik edilmesi gerektiği ifade edilmektedir. Kanun maddelerinin detayları ise kararda açıklanmamıştır.
1. Ceza Dairesi 2015/4715 E. , 2016/3842 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs HÜKÜM : TCK"nun 81, 35, 29, 62. maddeleri uyarınca 7 yıl 6 ay hapis cezası. TEMYİZ EDENLER : Sanık müdafileri.
TÜRK MİLLETİ ADINA
1) Oluşa ve dosya kapsamına göre; mağdurun sanığa yönelik haksız tahrik oluşturacak herhangi bir eylemi bulunmadığı halde TCK’nun 29. maddesinin uygulanması yasaya aykırı ise de bu husus, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır. 2) Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık ...’ın mağdur ...’i öldürmeye teşebbüs suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin, takdiri indirim sebebinin niteliği takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde eleştiri ve düzeltme nedenleri dışında isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin suç vasfına, haksız tahrike yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, 24.11.2015 günlü Resmi Gazetede yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 esas ve 2015/85 sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin iptal edilen bölümleri nazara alındığında mahkemenin bu madde ile yaptığı uygulama ile Türkiye Cumhuriyeti Anayasası"nın 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi gereğince, 5271 sayılı CMK"nun 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Kanunun 13. maddesine dayanılarak hazırlanan Ceza Muhakemesi Kanunu gereğince Müdafii ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince mali durumunun iyi olmadığı dosyaya yansıyan sanık için baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretinin tahsiline hükmedilemeyeceğinin gözetilmemesi yasaya aykırı ise de bu hususlar yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, CMUK"nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak hüküm fıkrasında yer alan ve sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün" Anayasa Mahkemesinin iptal kararındaki hususlar gözetilerek 5237 sayılı TCK"nun 53/1-2-3. maddelerinin tatbikine" şeklinde, hüküm fıkrasının 2 numaralı bendindeki “2011 yılı soruşturma müdafii gideri 160.TL, 220.TL” ibaresi çıkarılarak aynı bentte yer alan “toplam 623,95.TL” ibaresinin “toplam 243,95.TL” şeklinde değiştirilmesine karar verilmek suretiyle DÜZELTİLEN hükmün tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA, 08/11/2016 gününde oybirliği ile karar verildi.