Tehdit - yaralama - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2017/18662 Esas 2020/15686 Karar Sayılı İlamı

4. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/18662
Karar No: 2020/15686
Karar Tarihi: 10.11.2020

Tehdit - yaralama - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2017/18662 Esas 2020/15686 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nin verdiği kararda, sanığın tehdit ve yaralama suçlarından mahkum olduğu belirtiliyor. Ancak dosyada yapılan tebligatın usulsüz olduğu gerekçesiyle temyiz için karar verilmediği ifade ediliyor. Dosyanın usulüne uygun şekilde tebliğ işlemi gerçekleştirildikten sonra incelenmek üzere mahkemeye geri gönderilmesine karar verildiği belirtiliyor.
Kanun maddeleri ise şöyle ifade ediliyor: Tebligat Kanunu'nun 10/2 maddesi, 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 21/1 ve 21/2 maddeleri ile Tebligat Kanununun 23/1-8 ve Tebligat Kanununun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2 maddesi.

4. Ceza Dairesi 2017/18662 E. , 2020/15686 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
7201 sayılı Tebligat Kanununun 10/2. madde ve fıkrasının, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres (bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise MERNİS adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, Tebligat Kanununun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanunun 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, merci tarafından, tebligata, Tebligat Kanununun 23/1-8 ve Tebligat Kanununun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine göre, “Tebligat çıkarılan adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olduğundan, tebliğ imkansızlığı durumunda, tebligatın, Tebligat Kanununun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması” gerektiğine dair şerh düşülerek tebliğ işlemlerinin tamamlanması gözetilmeksizin, süre tutum dilekçesi verip gerekçeli kararın tebliğini isteyen sanık ..."in bildirdiği aynı zamanda bilinen en son adresi olan MERNİS adresine, doğrudan Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesi gereğince yapılan tebligatın usulsüz olduğu ve gerekçeli kararın yöntemince tebliğ edilmediği,
Anlaşıldığından, sanık ..."in temyiz davası isteği hakkında şimdilik bir KARAR VERMEYE YER OLMADIĞINA ve dosyanın, usulüne göre tebliğ işlemi gerçekleştirildikten ve ek temyiz dilekçesi verilmesi halinde dosyaya eklenmesinden sonra Dairemize yollanılmak üzere, incelenmeksizin karar mahkemesine GERİ GÖNDERİLMESİNE, 10/11/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.