Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2013/6231 Esas 2014/7366 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/6231
Karar No: 2014/7366
Karar Tarihi: 24.03.2014

Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2013/6231 Esas 2014/7366 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Banka ve kredi kartlarının kötüye kullanılması suçu ile ilgili olarak yapılan yargılamada, sanığın hapis cezasının süresine göre duruşmalı inceleme isteği reddedilmiştir. Sanığın bir banka ve kredi kartını birden fazla kez kullandığı tespit edilmiş ancak cezası TCK'nın 43. maddesi uyarınca artırılmamıştır. Sanığın diğer itirazları reddedilmiş, ancak cezasının infazı tamamlanıncaya kadar kimi haklarından yoksun bırakılması kararlaştırılmamıştır. Bu noktada, TCK'nın 53. maddesi uyarınca sanığın bazı haklarından yoksun bırakılması gerektiği fakat bu hususun hükümde yazılı şekilde hiçbir ayrım yapılmaksızın uygulanmış olması yasaya aykırı bulunmuştur. Dolayısıyla, hükmün düzeltilerek onanmasına karar verilmiştir. Kanun maddeleri olarak ise TCK'nın 43. ve 53. maddeleri kararda geçmektedir. TCK'nın 43. maddesi, fiilin birden fazla kez işlenmesi halinde verilecek cezayı artırırken, TCK'nın 53. maddesi ise koşullu salıverme ve hak yoksunluğu gibi cezanın infazı sonrası da devam eden hususları düzenlemektedir.

8. Ceza Dairesi 2013/6231 E. , 2014/7366 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması
HÜKÜM : Hükümlülük

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Hükmolunan hapis cezasının süresine göre sanığın duruşmalı inceleme isteğinin CMUK.nun 318. maddesi uyarınca oybirliğiyle (REDDİNE),
Dosya üzerinde yapılan incelemede;

Katılana ait banka ve kredi kartını değişik tarihlerde birden fazla kez kullanan sanığın cezasından TCK.nun 43. maddesi uyarınca artırım yapılması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.

Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçların oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre sanığın, yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak:

5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverme tarihine, altsoyu dışında kalanlarla ilgili hak ve yetkilerden ise cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hiçbir ayrım yapılmaksızın koşullu salıverme tarihine kadar hak yoksunluğuna hükmolunması,
Yasaya aykırı ise de, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükümden 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölüm çıkarılarak yerine "TCK.nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan ise 2. fıkra gereğince cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına" yazılmak suretiyle hükmün (DÜZELTİLEREK ONANMASINA), 24.03.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.