MAHKEMESİ :İş Mahkemesi


Davacılar murisinin iş kazası sonucu ölümünden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

K A R A R

Dava, iş kazası sonucu vefat eden sigortalının hak sahiplerinin maddi ve manevi zararlarının giderilmesi istemine ilişkindir.
Mahkemece, davacı ... yönünden 46.102,20 TL maddi tazminat ile 20.000 TL manevi tazminatın,; davacı ... yönünden 18.335,66 TL maddi tazminat ile 10.000 TL manevi tazminatın; davacı ... yönünden 12.484,35 TL maddi tazminat ile 10.000 TL manevi tazminatın; davacılar ..., ... ve ... yönünden açılan maddi tazminat davasının reddine, 10.000 TL manevi tazminatın olay tarihi olan 13/06/2004 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacılara verilmesine, karar verilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerin incelenmesinden; davacılar murisi sigortalı ..."in, davalı ... tarafından kiralanan 63 VB 292 plaka sayılı ve dava dışı ....nin şoförü yine dava dışı ...in kullandığı aracı anahtar üzerinde takılı vaziyette terketmesi üzerine ve Muris sigortalı ..."ın ... ilçesi sulama kanallarından sulama kapakları adı verilen 3. çekten telsiz ile çağrılması üzerine anahtar takılı aracı hareket ettirerek 2. çek ile 3. çek arasında seyrederken araç hakimiyetini kaybederek ve su kanalına düşerek vefat ettiği, ... tarafından olayın iş kazası olduğunun tespit edildiği, 21.11.2011 tarihli kusura ilişkin bilirkişi raporunda % 10 oranında dava dışı ..."in, % 90 oranında kazalının kusurlu olduğunun belirtildiği, 24.05.2012 tarihli kusura ilişkin bilirkişi raporunda % 20 oranında davalı ..."nin, % 20 oranında sürücü ..."un, % 60 oranında kazalı sigortalının kusurlu olduklarının belirtildiği, hükme esas alınan Mahkemenin 2009/12 esas sayılı rücuan tazminat yargılaması sırasında aldırılan 19.10.2007 tarihli kusura ilişkin bilirkişi raporunda % 40 oranında ..."in, % 60 oranında kazalının kusurlu olduklarının belirtildiği, ..."nin kusursuz olduğunun belirtildiği anlaşılmaktadır.
4857 sayılı Kanun"un 77. maddesi uyarınca, işverenler iş sağlığı ve güvenliğinin sağlanması için gerekli her türlü önlemi almak, araç ve gereçleri noksansız bulundurmak, işçiler de iş sağlığı ve güvenliği konusunda alınan her türlü önleme uymakla yükümlüdürler. İşverenler alınan iş sağlığı ve güvenliği önlemlerine uyulup uyulmadığını denetlemek, işçileri karşı karşıya bulundukları mesleki riskler, alınması gerekli tedbirler, yasal hak ve sorumluluklar konusunda bilgilendirmek ve gerekli iş sağlığı ve güvenliği eğitimini vermek zorundadırlar. Anılan madde ile, işverenlere, işçi sağlığı ve iş güvenliği kavramından kapsamlı olarak, her türlü önlemi almak yanında, bir anlamda objektif özen yükümlülüğü de öngörülmektedir. Bu itibarla işverenin, mevzuatın kendisine yüklediği tedbirleri, işçinin tecrübeli oluşu veya dikkatli çalıştığı takdirde gerekmeyeceği gibi bir düşünce ile almaktan sarfınazar etmesi kabul edilemez.
4857 sayılı Kanun"un 77. ve devamı bir kısım maddeleri 30.06.2012 tarih ve 28339 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan 6331 sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu"nun 37. maddesiyle, 01.01.2013 tarihinde yürürlüğe girmek üzere yürürlükten kaldırılmış olup, 6331 sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu, işverenin sağlık ve güvenlik önlemlerini alma yükümünü daha ayrıntılı bir biçimde düzenlemiştir.
Gerek, 4857 sayılı İş Kanunu’nun 77. maddesi gerekse 6331 sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu’nun 4. ve 5. maddeleri ile bunu uygun olarak çıkarılan iş güvenliği yönetmelikleri hükümleri işverenin sorumluluğunu objektifleştiren kriterler olarak değerlendirilmelidir. Bu sebeple mevzuatta yer alan teknik iş güvenliği kurallarına uyulmaması işverenin kusurlu davranışı olarak kabul edilmelidir. Ancak, işveren sadece anılan yazılı kurallara değil, yazılı olmayan ve teknolojinin gerekli kıldığı önlemlere aykırı davrandığında da kusurlu görülerek oluşan zararı karşılamalıdır.
Öte yandan, objektifleştirilen kusur, kusur sorumluluğunu kusursuz sorumluluğa yaklaştırsa da, onu kusursuz sorumluluk haline dönüştürmez. Çünkü, bu halde dahi işverenin sorumluluğu için kusurun varlığı şarttır. Kusurun objektifleştirilmesi kriterinin yanısıra, Türk Borçlar Kanunu’nun 417/2. maddesinin, Anayasa hükümleri ve 6331 sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu’nun 4. maddesi kapsamında yorumlanması da işverenin sorumluluğunu oldukça genişletecektir.
Somut olayda, hükme dayanak alınan bilirkişi kusur raporunun rücuan tazminat dosyasında alınan kusur raporu olduğu ve İş Kanunu"nun öngürdüğü koşulları içerdiği, giderek hükme dayanak nitelikte olduğu söylenemez.
Mahkemece, somut olaya ve yukarıda açıklanan ilkelere uygun düşen 24.05.2012 tarihli kusura ilişkin bilirkişi raporunun esas alınarak tarafların sorumluluğunu belirlemek gerekirken, inandırıcı güç ve nitelikte olmayan ve olaya uygun düşmediği gibi, 77. maddenin öngördüğü koşulları da içermeyen kusura ilişkin bilirkişi raporunun hükme dayanak alınması ve yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozmanın niteliğine göre diğer temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 12/02/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.