Hırsızlık - mala zarar verme - hakkı olmayan yere tacavüz - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2019/10036 Esas 2020/797 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/10036
Karar No: 2020/797
Karar Tarihi: 15.01.2020

Hırsızlık - mala zarar verme - hakkı olmayan yere tacavüz - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2019/10036 Esas 2020/797 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanıklar hakkında hırsızlık, mala zarar verme ve hakkı olmayan yere tecavüz suçlarından asliye ceza mahkemesinde açılan davanın sonucunda mahkumiyet kararı verildiği ve adli para cezası kesinleştiği belirtilmektedir. Ancak, mala zarar verme suçuna ilişkin adli para cezasının türü ve miktarı itibariyle temyizi mümkün bulunmadığından, bu hüküm temyiz incelemesi dışında tutulmuştur. Sanıkların hırsızlık ve hakkı olmayan yere tecavüz suçlarına ilişkin olarak ise, müştekinin yaralanması olayının öncelikle incelenmesi gerektiği ve sanıkların eyleminin bütün olarak yağma suçunu oluşturup oluşturmadığının Ağır Ceza Mahkemesi tarafından takdir edilmesi gerektiği belirtilerek, asliye ceza mahkemesinin bu konuda görevsizlik kararı vermesi yerine yargılamaya devam ederek hüküm kurması hatalı bulunmuştur. Bu nedenle, kararın bozulması kararlaştırılmıştır.
Kanun Maddeleri:
- 6217 Sayılı Kanun, 26. Madde
- 5320 Sayılı Kanun, Ek 2. Madde
- 5320 Sayılı Kanun, 8/1. Madde
- 1412 Sayılı CMUK, 317. Madde
- TCK, 117/1. Madde
- TCK, 154. Madde

13. Ceza Dairesi 2019/10036 E. , 2020/797 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, mala zarar verme, hakkı olmayan yere tacavüz
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
1-Sanıklar hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde;
14/04/2011 tarihinde yayınlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen ek 2. madde uyarınca doğrudan verilen 3.000. TL"ye kadar olan adli para cezalarından ibaret mahkumiyet hükümleri kesin olup, sanıklar hakkında mala zarar verme suçundan dolayı tayin edilen 3.000 TL adli para cezasına ilişkin hükmün, cezanın türü ve miktarı itibariyle temyizi mümkün bulunmadığından, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi gereğince sanıklar ... ve ... ile müdahilin temyiz itirazlarının tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
2-Sanıklar hakkında hırsızlık ve hakkı olmayan yere tecavüz suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde;
a-Sanıkların suç tarihinden iki gün öncesinde müştekiyi dövüp yaraladıktan sonra müştekinin hastahanede bulunduğu sırada müşteki tarafından işletilmekte olan işyerine giderek kapısını zorlamak suretiyle açıp içeri girmek suretiyle malikmiş gibi işyerini işletmeye başladıkları, işyerinde bulunan bir kısım malzemeleri alıp götürdükleri, kontrol için gelen müştekinin kardeşini korkutup uzaklaştırdıkları olayda öncelikle yaralama suçuna ait dosya incelendikten sonra sanıkların eyleminin bütün olarak yağma suçunu oluşturup oluşturmadığının takdirinin üst dereceli Ağır Ceza Mahkemesi’ne ait olduğu gözetilmeden görevsizlik kararı verilmesi yerine yargılamaya devamla yazılı şekilde hüküm kurulması,
b-Kabule göre de;
Sanıkların müşteki tarafından işletilmekte olan işyerine giderek müştekiden habersiz rızası dışında işyerini çalıştırmalarının TCK’nın 154. maddesindeki suçu değil aynı kanunun 117/1. maddesindeki suçu oluşturduğunun gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ve ... ile müdahilin temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 15.01.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.