Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/11953 Esas 2019/7495 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-a-son, 53/6, 53/1-c. maddeleri gereğince
mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın kusur durumuna, hakkında lehe kanun maddelerinin uygulanmadığına, sürücü belgesinin geri alınmasına ilişkin temyiz itirazının reddine, ancak;
1)Katılanın yaralanmasının, yaşamını tehlikeye sokan bir durum oluşturmadığı, vücudunda kemik kırığı oluşacak şekilde yaralandığı 16.05.2014 tarihli raporla anlaşılmakla; yaralamanın niteliği göz önünde bulundurulduğunda dayanak kanun maddesinin hükmün 2. paragrafında "TCK"nın 89/2-b-son maddesi" olarak gösterilmesi gerekirken "TCK"nın 89/2-a-son maddesi" olarak gösterilmesi,
2)5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden, sanık hakkında anılan madde ile hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün (2.) paragrafında “TCK 89/2-a-son” ibaresinin hükümden çıkarılarak yerine “TCK 89/2-b-son” ibarelerinin eklenmesi ve hükmün hak yoksunluğuna ilişkin (9.) paragrafın hükümden çıkarılmak suretiyle, hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 19.06.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.