5. Ceza Dairesi 2014/3861 E. , 2014/4835 K.- İTİRAZ KANUN YOLU
- AÇIK CEZA EVİNE GEÇME
- KANUN YARARINA BOZMA
- DENETİMLİ SERBESTLİK TEDBİRİ UYGULANMASI TALEBİNİN REDDİ
- CEZA VE GÜVENLİK TEDBİRLERİNİN İNFAZI HAKKINDA KANUN (5275) Madde 14
- CEZA VE GÜVENLİK TEDBİRLERİNİN İNFAZI HAKKINDA KANUN (5275) Madde 105
- CEZA VE GÜVENLİK TEDBİRLERİNİN İNFAZI HAKKINDA KANUN (5275) Geçici Madde 4
- CEZA MUHAKEMESİ KANUNU (CMK) (5271) Madde 309
"İçtihat Metni" Rüşvet suçundan dolayı Samsun E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda hükümlü olarak bulunan A..D..’nın, denetimli serbestlik tedbiri uygulanarak cezanın infazı talebinin reddine dair Samsun İnfaz Hâkimliğinin 06/01/2014 tarihli ve 2014/21 Esas, 2014/16 sayılı Kararına yönelik itirazın reddine ilişkin Samsun 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 17/01/2014 tarihli ve 2014/52 Değişik İş sayılı kararının;
5275 sayılı Kanunun açık ceza infaz kurumunda bulunan hükümlülerin kapalı ceza infaz kurumuna iadelerine ilişkin 14/4. maddesi ile Açık Ceza İnfaz Kurumlarına Ayrılma Yönetmeliğinin 8/2. maddesi halen yürürlükte ise de; Anayasa Mahkemesinin 26/12/2013 tarihli ve 2013/133 Esas, 2013/136 sayılı Kararı ile 5275 sayılı Kanunun denetimli serbestlik tedbiri uygulanarak cezanın infazına ilişkin 105/A maddesinin 7 numaralı fıkrasının b ve c bentlerinin iptal edilmiş olması ve anılan Kanunun geçici 4. maddesindeki “(1) Bu Kanunun 105/A maddesinin birinci fıkrasının (a) bendinde ve ikinci fıkrasında belirtilen altı aylık süre şartı ile birinci fıkrasının (b) bendinde belirtilen cezanın belirli bir süre infaz edilmesine ilişkin şart 31/12/2015 tarihine kadar uygulanmaz.” şeklindeki düzenleme nazara alındığında, hükümlünün şartla tahliyesine 1 yıldan az süre kalması ve Samsun E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu Müdürlüğü İdare ve Gözlem Kurulu Başkanlığının 07/01/2014 tarihli ve 2014/62 sayılı Kararı ile iyi halli olduğunu belirtilmesi karşısında, hükümlünün açık ceza infaz kurumuna ayrılmaksızın doğrudan denetimli serbestlik tedbiri uygulanarak cezasının infazına karar verilmesi gerektiği cihetle, itirazın kabulü yerine, yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü ifadeli 18/03/2014 gün ve 94660652-105-55-1450-2014-5565/19705 sayılı kanun yararına bozmaya atfen Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile Daireye ihbar ve dava evrakı ile birlikte tevdii kılınmakla gereği düşünüldü:
Anayasa Mahkemesinin 26/12/2013 tarih, 2013/133 Esas, 2013/169 sayılı iptal kararının konusunun denetimli serbestlik tedbiri uygulanarak cezanın infazı ile ilgili olup, açık cezaevine ayrılmayı veya bunun koşullarını kapsamadığı, denetimli serbestlik tedbiri yoluyla infaza başlanabilmesi için de hükümlünün öncelikle açık cezaevine geçmesi veya ayrılmaya hak kazanması ve hükümlü hakkında koşullu salıverilmenin uygulanması gerektiği, açık cezaevine ayrılmaya dair hususların 5275 sayılı Yasanın 14/4. maddesi ile buna bağlı çıkarılan Açık Ceza İnfaz Kurumlarına Ayrılma Yönetmeliğinde düzenlendiği, talep ve karar tarihlerinde anılan yasa maddesi ve Yönetmeliğin 8/2. maddelerinin yürürlükte bulunduğu anlaşıldığından İnfaz Hakimliğince cezai müeyyidesi 7 yıl hapis cezasından az olmayan kovuşturma bulunması sebebiyle açık kuruma ayrılamayacak hükümlü statüsünde olan hükümlü hakkında denetimli serbestlik tedbiri uygulanarak infazın yapılması şartlarının oluşmadığı gerekçesiyle talebin ve buna bağlı olarak verilen itirazın reddine dair kararlarda karar tarihleri itibariyle bir isabetsizlik bulunmadığı, fakat Anayasa Mahkemesinin Resmi Gazete"de henüz yayımlanmayan 09/04/2014 gün ve 2014/26 Esas sayılı kararı ile 5275 sayılı Kanunun 14/4. maddesinin bir kısmının da iptal edilmesi karşısında, buna dayalı olarak çıkartılan Yönetmeliğin ilgili hükümlerinin de uygulanmasının artık hukuken mümkün olmadığı, ancak öğretide “olağanüstü temyiz” olarak da adlandırılan kanun yararına bozma yasa yolu, istinaf veya temyiz incelemesinden geçmeksizin kesinleşen yahut kesin nitelikte olan karar ya da hükümlerdeki verildikleri tarihte yürürlükte bulunan hukuka aykırılığı gidermeyi amaçlayan olağanüstü bir yasa yolu olduğu, yukarıda belirtilen Anayasa Mahkemesi kararı doğrultusunda tekrar mahallinde değerlendirme yapılabileceği nazara alındığında, kanun yararına bozma istemi yerinde görülmemekle, Samsun 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 17/01/2014 gün ve 2014/52 Değişik İş sayılı Kararına yönelik kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, dosyanın mahalline gönderilmesi için Yargıtay C.Başsavcılığına TEVDİİNE, 02/05/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
