MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 213 sayılı Vergi Usul Kanunu"na muhalefet
HÜKÜM : Beraat


213 sayılı Vergi Usul Kanunu"nun 253. maddesine göre tuttuğu defter ve belgeleri ait olduğu yılı takip eden takvim yılı başından başlayarak beş yıl süre ile muhafaza etmek zorunluluğu bulunan sanığın, vergi incelemesine esas olmak üzere istenilen 2002 takvim yılına ait defter ve belgeleri çalındığından dolayı incelemeye ibraz edemediğini savunduğu olayda; sanığın 07.04.2006 tarihinde karakola müracaatla 01.04.2016 günü işyerinin kilitli kapısının zorlanarak açıldığını, masanın üzerinde bulunan bilgisayar monitörünün, kasasının ve internet modeminin çalındığını, kaybolan evrak varsa daha sonra bildireceğini beyan ettiği, kendisine defter ve belgelerini ibraz etmesi gerektiğine dair yazının tebliğ edildiği 16.11.2007 tarihinden sonra, 19.11.2007 tarihinde karakola yeniden müracaat ederek 2002 takvim yılı defter ve faturalarının da yerinde olmadığını fark ettiğine dair ek beyanda bulunduğu, hırsızlık iddiasıyla ilgili soruşturmanın “faili meçhul” olarak sürdürüldüğü, “zayi belgesi” verilmesi talebiyle 05.12.2007 tarihinde ... Asliye Hukuk Mahkemesine açılan davanın, davacının vergi cezasından kurtulmak amacıyla sonradan işyerindeki defter ve belgelerin çalındığı iddiasıyla söz konusu davayı açtığı kanaatine varılması nedeniyle reddine karar verildiği, kararın temyizi üzerine Yargıtay 11. Hukuk Dairesi"nin 25.04.2011 tarih, 2009/12302 Esas, 2011/4928 Karar sayılı ilamı ile onanarak kesinleştiği, özel usulsüzlük cezası işleminin kaldırılması istemiyle ... 4. Vergi Dairesi"ne açılan davanın, herhangi bir zayi belgesine dayanmadan defter ve belgelerini ibraz etmediği sonucuna ulaşılıp, kesilen özel usulsüzlük cezasında hukuka aykırılık görülmemesi nedeniyle reddine karar verildiği, söz konusu kararın, Danıştay 9. Dairesi"nin 11.03.2013 tarihli kararı ile onandığı anlaşılmakla, defter ve belgelerin çalındığının vergi dairesine bildirilmemesi, hukuk mahkemelerine müracaatla usulünce alınmış bir zayi belgesinin de bulunmaması karşısında; soyut beyana dayanan bu durumun mücbir sebep ya da irade dışı zayi olmayı kanıtlayıcı kuvvet ve nitelikte olmadığı, bu nedenlerle savunmanın geçerli sayılamayacağı cihetle, sübut bulan suçtan mahkumiyetine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde beraatine karar verilmesi,
Yasaya aykırı olup, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nun 321. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 26.04.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.