MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 1. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 10/02/2017 tarih ve 2015/417-2017/83 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davacı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, 08.08.2000 tarihli protokol ile davalının müvekkiline karşı protokole konu fabrika satış bedelinin % 10"undan müvekkili adına yapılan harcamaların düşülmesinden sonra kalan miktarın ödenmesinin kararlaştırılmış olmasına rağmen davalının, söz konusu fabrikayı satmayarak müvekkiline yapacağı ödemeden kaçındığını, fabrikanın değerinin 9.345.530 ABD Doları olduğunu, bu durumda davalıdan olan alacağın anılan miktarın % 10"u olan 934.553,00 ABD Doları karşılığı 1.261.646,00 TL olup, müvekkilinin davalıya olan borcunun da 475.000 DM karşılığı 223.250,00 TL olması karşısında bu miktarın alacaklı olduğu miktardan düşülmesi sonucu müvekkilinin davalıdan 1.038.396,00 TL alacaklı olduğunu ileri sürerek, fazlaya dair hakları saklı kalmak kaydıyla söz konusu alacağın 1.000.000,00 TL"lik kısmının faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacının isteminin yerinde olmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, uyulan bozma ilamı ve tüm dosya kapsamına göre, alınan 02.11.2015 tarihli bilirkişi raporunda, davaya konu fabrikanın binası ve müştemilatı, makine ve teçhizatlar, elektrik imalatları bakımından dava tarihi itibari ile değerinin 4.800.298,24 TL olduğu, davacının fabrikanın %10 hissesine karşılık gelen miktarın 480.029,82 TL olduğu, davacı tarafından ödendiği kabul edilen 475.000 DM"nin dava tarihi itibariyle değerinin 421.004,12 TL olduğu, davalı tarafça ibraz edilen 173.247,60 TL toplam tutarlı üç adet fatura detayında bulunan işlerin fabrikanın çalışır vaziyete getirilmesi için gerekli harcamalar olduğu, bu durumda davacının hissesine karşılık gelen 480.029,82 TL"den davacı tarafından kendisine ödendiğini kabul ettiği 421.004,12 TL ile fabrikanın çalışır vaziyete getirilmesi için gereken harcama bedeli olan 173.247,60 TL"nin tenzili sonucu kalan tutarın - 114.221,90 TL olduğu yönünde görüş bildirildiği, davacı tarafından bu rapora itiraz edildiği, itiraz üzerine alınan 07.10.2016 tarihli ek raporda dosyada bulunan fotoğraflar ve bozma öncesi alınan diğer bilirkişi heyetlerinin raporları incelendiğinde tesisin kurulduğu tarihteki eski teknolojiye göre dizayn edilmiş makinelerle üretim yaptığı, günün teknolojisine göre yenilenmemiş düşük kapasite ile çalışan bir tesis olduğu, bu nedenle dava konusu fabrikanın entegre bir tesis olmadığı, kök raporda değerlendirilmeyen araçların değeri de ilave edildiğinde fabrikanın değerinin 4.878.142,02 TL olduğu, yapılan hesaplamaya göre davacının 106.437,52 TL borçlu olduğu yönünde görüş bildirildiği, alınan raporlara göre davacının davalı taraftan bir alacağı bulunmadığı gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına ve her ne kadar davacı tarafa ödenecek payın tespitinde fabrikanın arsasının dava tarihindeki değeri nazara alınmak suretiyle hesaplama yapılmamış olsa da arsanın dava tarihindeki değerinin nazara alınması halinde dahi işbu davada davalıdan talep edilebilecek herhangi bir alacağın bulunmadığının anlaşılması nedeniyle anılan hatanın neticeye müessir bulunmamasına göre, davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda bentte açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz itirazının reddi ile hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 4,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 04/12/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.