Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama, suç üstlenme
Hüküm : 1-Sanık ... hakkında; TCK’nın 270/1-son ve CMK’nın
223/4-b maddeleri uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına
2- Sanık ... hakkında; TCK’nın 89/4, 62, 50/1-a, 52/2-4.
maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanık ...’nın mahkumiyetine ilişkin hüküm ile suç üstlenme suçundan ise sanık ... hakkında ceza verilmesine yer olmadığına ilişkin karar; sanıklar müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Katılanlar vekilinin taksirle yaralama suçu bakımından vekalet ücretine hasren yaptığı temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Katılanlar vekilinin, yüzüne karşı 10.06.2015 tarihinde verilen hükmü, CMUK’un 310/1. maddesinde öngörülen yasal bir haftalık süre geçtikten sonra 08.07.2015 tarihinde temyiz ettiğinin anlaşılması karşısında; 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi gereğince temyiz isteminin REDDİNE;
2-Sanık ... Kara hakkındaki suç üslenme suçundan ceza verilmesine yer olmadığına ilişkin karara karşı, sanık müdafiinin vekalet ücretine hasren yaptığı temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanık müdafiinin yüzüne karşı temyiz yolu gösterilmek suretiyle 12.06.2014 tarihinde verilen karara karşı, sanık müdafiinin CMUK’un 310/1. maddesinde öngörülen yasal bir haftalık süre geçtikten sonra 11.06.2015 tarihinde temyiz ettiğinin anlaşılması karşısında; 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi gereğince temyiz isteminin REDDİNE;
3- Sanık ... hakkındaki taksirle yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik sanık müdafiinin temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin sanığın suçu işlemediğine ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 18.06.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.