MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli dolandırıcılık
HÜKÜM : TCK"nın 158/1-f-son, 62, 52/2, 53 maddeleri gereğince mahkumiyet

Nitelikli dolandırıcılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın, www.sahibinden... isimli internet sitesinde dizüstü bilgisayar satışı için ilan verdiği, ilanı gören katılanın, kendisini ... olarak tanıtan sanıkla irtibata geçtiği ve 1.000 TL karşılığında anlaştıkları, katılanın parayı sanığın kredi kartı hesabındaki borcuna mahsuben göndermesine rağmen sanığın bilgisayarı göndermediği ve bu şekilde nitelikli dolandırıcılık suçunu işlediğinin iddia edildiği olayda; sanık savunması, katılan beyanı ile tüm dosya kapsamına göre mahkemenin mahkumiyet kararına ilişkin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
a) 5237 sayılı TCK"nın 158. maddesinin 1. fıkrasının (e), (f) (j) ve (k) bentlerinde sayılan hallerde adli para cezasının tayininde tespit olunacak temel gün, suçtan elde olunan haksız menfaatin iki katından az olmayacak şekilde asgari ve bu miktara yükseltilerek belirlenecek gün sayısı üzerinden arttırma ve eksiltmeler yapıldıktan sonra ortaya çıkacak sonuç gün sayısı ile bir gün karşılığı aynı kanunun 52. maddesi uyarınca, 20-100 TL arasında takdir olunacak miktarın çarpılması neticesinde sonuç adli para cezasının belirlenmesi gerektiği gözetilmeksizin TCK"nın 158/1-f-son maddesi gereğince temel ceza belirlenirken doğrudan haksız elde olunan yararın iki katı esas alınıp, bu miktar üzerinden TCK"nın 62. maddesi gereğince yapılmasına karar verilen takdiri indirimin yapılması suretiyle sanık hakkında fazla ceza tayini,
b) 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin 1. fıkrasında belirtilen hakların seçimlik olmadığı ve kasten işlenmiş olunan suçtan dolayı hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak anılan fıkrada belirtilen tüm haklardan yoksunluğun söz konusu olacağı gözetilmeksizin, sanığın sadece anılan fıkranın (a, b, d ve e) bendlerinde belirtilen haklardan yoksunluğuna karar verilmesi ve yine T.C. Anayasa Mahkemesi"nin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK"nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8.maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; hüküm fıkrasında adli para cezasına ilişkin bölümde yer alan "ancak, adli para cezası sağlanan menfaatin iki katından aşağı olamayacağından" ibaresinin bu bölümden çıkarılıp hüküm fıkrasında temel cezanın belirlendiği kısma eklenmesi; yine adli para cezasına ilişkin bölümde yer alan "2.000 TL " ibaresi çıkartılarak yerine "1.660 TL" ibaresinin eklenmesi; TCK’nın 53. maddesinin uygulanması ile ilgili bölümün hüküm fıkrasından çıkarılarak yerine “Sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının birinci cümlesinin uygulanmasına” ibaresinin yazılması suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 09/04/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.