MAHKEMESİ : Kadirli 1. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 17/01/2013
NUMARASI : 2012/392-2013/29

Davacılar B.. B.. vd. vekili Avukat C. G..tarafından, davalı B.. B.. aleyhine 02/10/2012 gününde verilen dilekçe ile manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 17/01/2013 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davalının diğer temyiz itirazlarına incelenmesinde;
Dava, haksız fiile dayalı manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabülüne karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacılar, davalının oğlu olan dava dışı A.B.. hakkında yakalama işlemi yaptıkları sırada davalının hakaret ve etkili eylemlerine maruz kaldıklarını ve bu nedenle mesleki itibarlarının olumsuz yönde etkilendiğini belirterek manevi tazminat isteminde bulunmuşlardır.
Davalı, davaya cevap vermemiştir.
Davacılar ile davalı arasında meydana gelen olaylar nedeniyle Kadirli Asliye Ceza Mahkemesi tarafından davalı hakkında hakaret eylemi nedeniyle 7.600 TL ve görevi yaptırmamak için direnme eylemi nedeniyle 6.000 TL APC ile cezalandırılmasına karar verildiği, kararın temyiz edilmeksizin 06/06/2012 tarihinde kesinleştiği anlaşılmaktadır.
Mahkemece, davalı hakkındaki ceza yargılaması da esas alınarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
818 sayılı BK 47. maddesine göre, hakim, hususi halleri nazara alarak cismani zarara düçar olan kimseye, adalete muvafik tazminat verilmesine karar verebilir. 49. maddesine göre de, şahsiyet hakkı tecavüze uğrayana manevi tazminat namıyla bir miktar para ödenmesine karar verebilir. Hükmedilecek bu para, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir fonksiyonu olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi mamelek hukukuna ilişkin zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek miktar, mevcut halde elde edilmek istenilen tatmin duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır. 22/06/1966 günlü ve 7/7 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararının gerekçesinde takdir olunacak manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel hal ve şartlar da açıkça gösterilmiştir. Bunlar her olaya göre değişebileceğinden hakim bu konuda takdir hakkını kullanırken ona etkili olan nedenleri de karar yerinde objektif ölçülere göre isabetli bir biçimde göstermelidir.
Davaya konu olayda; olayın gelişimi, davacıların yaralanma dereceleri, davalının sarf ettiği sözlerin niteliği ve yukarıda açıklanan ilkeler gözetildiğinde, davacılar yararına hüküm altına alınan manevi tazminat miktarı fazladır. Davalı yararına daha alt düzeyde manevi tazminata hükmedilmek üzere kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın, yukarıda (2) sayılı bentte gösterilen nedenlerle temyiz talebinde bulunan davalı yararına BOZULMASINA, davalının diğer temyiz itirazlarının (1) sayılı bentte açıklanan nedenlerle reddine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 26/02/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.