Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/1317 Esas 2019/7338 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/1317
Karar No: 2019/7338
Karar Tarihi: 17.06.2019

Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/1317 Esas 2019/7338 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık taksirle öldürme suçundan mahkum edildi. Mahkeme, mahkumiyetine karar verilen sanık ve katılanlar vekili tarafından temyiz edildi. Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun kararı göz önünde bulundurularak, sanık hakkındaki adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği belirtildi. Hükümdeki hapis cezası adli para cezasına çevrildi ancak adli para cezasının belirlenmesinde TCK'nın 52/3. maddesine aykırılık olduğu tespit edildi ve hüküm bu nedenle bozuldu. Sanığın kişilik ve sosyal özellikleri nazara alınarak, hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine ve adli para cezasının TCK'nın ilgili maddelerine göre belirlenmesine karar verildi. TCK'nın 85/1, 62, 50/4, 50/1-a, 52/2-4, 53/6. maddeleri hükümde kullanılan kanun maddeleridir.
12. Ceza Dairesi         2019/1317 E.  ,  2019/7338 K.

    "İçtihat Metni"

    Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
    Suç : Taksirle öldürme
    Hüküm : TCK’nın 85/1,62, 50/4, 50/1-a, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

    Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
    Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesi yerine TCK"nın 50/6. maddesinin uygulanması bozma nedeni yapılmamıştır.
    Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiin, sürücü belgesinin fazla süre ile geri alındığına, verilen kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna, katılanlar vekilinin, sanığa verilen cezanın yetersiz olduğuna dair yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
    Sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi,
    Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün 4. fıkrasının hükümden çıkarılarak yerine “sanığın kişilik ve sosyal özellikleri nazara alınarak, sanığa verilen hapis cezasının TCK"nın 50/4. maddesi delaletiyle 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine, sanığa verilen adli para cezasının TCK"nın 52/3. maddesi gereğince 1060 tam gün karşılığı adli para cezası olarak belirlenmesine, TCK"nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve şahsi halleri göz önünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL olarak hesabıyla 21.200 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibaresinin eklenmek suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 17/06/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.