MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 2. Asliye Hukuk Mahkemesi (Kapanan Kartal 2. Asliye Hukuk Mahkemesi)
TARİHİ : 08/05/2012
NUMARASI : 2009/661-2012/282

Davacı O.. Ö.. vekili Avukat Z. H.. tarafından, davalı C.. M.. aleyhine 20/11/2009 gününde verilen dilekçe ile manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 08/05/2012 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı ve davalı vekilleri tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, haksız eylemden kaynaklanan manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, istemin kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, taraflarca temyiz edilmiştir.
Davacı, davalının sanık müdafii olarak görev yaptığı ceza dosyasında müdahil olduğunu, bu davada davalının savunma amacıyla söylediği sözlerin kişilik hakkına saldırı teşkil ettiğini belirterek, manevi tazminat isteminde bulunmuştur.
Davalı, ceza dosyasındaki beyanlarının tanık dinletme istemine yönelik olduğunu, savunma hakkı kapsamında kaldığını belirterek, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, davalının ceza dosyasındaki sözlerinin savunma sınırlarını aştığı, kişilik haklarına saldırı niteliğinde olduğu benimsenerek, davacının manevi zararlarının bir kısmının ödetilmesine karar verilmiştir.
Dosya arasında mevcut bilgi ve belgeler incelendiğinde; davalının sanık müdafii olarak görev yaptığı ceza dosyasının 08/10/2009 tarihli duruşmasındaki ifadesinde, müdahil olan davacının muhakkiklere rüşvet verdiğine ilişkin tanık dinleteceklerini beyan ettiği, eldeki dosyada tanık olarak dinlenen şahsın ifadesinde, bu iddiayı doğrular şekilde anlatımda bulunduğu, davalının sanık müdafii olarak sarf ettiği bu sözlerin tanık dinletme istemine yönelik olduğu, hakaret etme kastının bulunmadığı anlaşılmaktadır.
Şu halde, kullanılan ifadenin amacı, kullanıldığı yer ve ifade ediliş tarzı dikkate alındığında savunma sınırları içerisinde kaldığının kabulü gerekir. Mahkemece, istemin tümden reddine karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde kısmen kabul kararı verilmesi doğru değildir. Kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda gösterilen nedenle davalı yararına BOZULMASINA; bozma nedenine göre tarafların diğer temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına ve temyiz eden davalıdan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 25/02/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.