MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanık hakkında mala zarar verme suçundan verilen 01/07/2009 tarihli mahkumiyet kararının sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 25/02/2013 tarih, 2012/17103 E. ve 2013/3612 sayılı kararı ile bozulduğu, mahkeme tarafından 04/02/2014 tarihinde bozma kararına direnilmesi suretiyle yeniden bozulan kararla aynı yönde mahkumiyet kararı verildiği, bu aşamadan sonra, Yargıtay Ceza Genel Kurulu tarafından, 14/12/2016 tarihli, 2016/1376 E. ve 2016/2073 K. sayılı kararıyla, 5271 sayılı CMK"nın 307/3. maddesindeki düzenlemeye istinaden dosyanın Dairemize gönderildiği anlaşılmakla, 5271 sayılı CMK"nın 307/3. maddesi uyarınca yapılan incelemede, mahkemenin 04/02/2014 tarihli kararında bozma kararına direnilmesi suretiyle yeniden mahkumiyet kararı verildiği belirtilmesine rağmen direnme kararında, daha önce Dairemiz denetiminden geçmemiş bulunan yeni gerekçeler gösterildiği ve gösterilen gerekçelere göre yerel mahkemenin son uygulaması direnme kararı olmayıp yeni hüküm niteliğinde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Oluşa ve dosya içeriğine göre mahkemenin kabul ve değerlendirmesinde bir isabetsizlik görülmediğinden tebliğnamedeki bozma düşüncesi benimsenmemiş; 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 06/03/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.