Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/10485 Esas 2019/7322 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/10485
Karar No: 2019/7322
Karar Tarihi: 17.06.2019

Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/10485 Esas 2019/7322 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından taksirle yaralama suçu nedeniyle sanığın mahkumiyetine karar verildiği, fakat sanığın duruşmada hazır bulunması gerektiği kuralına aykırı davranıldığı için savunma hakkının kısıtlandığı gerekçesiyle kararın bozulduğu belirtilmektedir. Kararda yer alan kanun maddeleri ise şu şekildedir:
-TCK'ın 89/1., 89/2-b, 22/4, 53/6 maddeleri
-CMK'nın 193. ve 196/5. maddeleri
-5320 sayılı Kanunun 8. maddesi
-1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi.

12. Ceza Dairesi 2017/10485 E. , 2019/7322 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-b, 22/4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık ve mahalli Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü;
Yapılan yargılamaya toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın ve mahalli Cumhuriyet savcısının sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 193. maddesinde yer alan; “(1) Kanunun ayrık tuttuğu hâller saklı kalmak üzere, hazır bulunmayan sanık hakkında duruşma yapılmaz. Gelmemesinin geçerli nedeni olmayan sanığın zorla getirilmesine karar verilir. (2) (5353 sayılı Kanun Ek.) Sanık hakkında, toplanan delillere göre mahkûmiyet dışında bir karar verilmesi gerektiği kanısına varılırsa, sorgusu yapılmamış olsa da dava yokluğunda bitirilebilir.” şeklindeki düzenleme karşısında, sanığın duruşmada hazır bulunması gerektiği kuralına muhalefet edilmek suretiyle, CMK"nın 196/5. maddesine aykırı davranılarak, savunma hakkının kısıtlanması,
Kanuna aykırı olup, sanığın ve mahalli Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi ve halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, 17/06/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.