Özel belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2015/9714 Esas 2017/218 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Özel belgede sahtecilik
HÜKÜM : Beraat

Sanığın katılan adına sahte abonelik sözleşmeleri düzenlediğinden bahisle açılan kamu davasında; sanığın üzerine atılı suçlamayı kabul etmeyerek, gelen müşterilerin kimliklerini kontrol ederek sözleşme yaptıklarını, sahte kimlik durumunda bunu fark edemeyeceklerini savunması, sanığın işyerinde aynı gün düzenlenmiş suça konu sözleşmelerin eklerinde katılanın fotoğrafının ve kimlik bilgilerinin yer aldığı nüfus cüzdanı fotokopilerinin bulunması karşısında; maddi gerçeğin kuşkuya yer bırakmayacak şekilde tespiti bakımından, sözleşme ekindeki nüfus cüzdanı fotokopisinin sahte olup olmadığının araştırılıp, suça konu olan hatlara ilişkin HTS raporları getirtilip bu hatlar ile en çok görüşen kişiler dinlenilerek hatları fiilen kullanan kişi/kişilerin tespiti ile hatların ne şekilde alındığının belirlenmesi sonrasında toplanan tüm delillere göre suçun sübutu halinde hükümden sonra 19.02.2014 tarih ve 28918 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 6518 sayılı Kanunun 104 ve 105. maddeleri ile değişik 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu"nun 63. maddesinin 10. fıkrası ile yaptırıma bağlanan 56. maddesinin 4. fıkrasındaki "Kişinin bilgisi ve rızası dışında işletmeci veya adına iş yapan temsilcisi tarafından abonelik tesisi, işlemi veya elektronik kimlik bilgisini haiz cihazların kayıt işlemi yapılamaz ve yaptırılamaz, bu amaçla gerçeğe aykırı evrak düzenlenemez, evrakta değişiklik yapılamaz ve bunlar kullanılamaz" ve 5. fıkrasındaki "Gerçeğe aykırı evrak düzenlemek veya değiştirmek suretiyle kişinin bilgi ve rızası dışında tesis edilmiş olan abonelikler kullanılamaz" hükmü karşısında, özel hüküm niteliğinde bulunan ve lehe olan 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu"nun 56. maddesindeki düzenleme de gözetilerek, sanığa önödeme önerisinde bulunulması suretiyle hüküm kurulması gerektiğinin gözetilmemesi,
Yasaya aykırı, katılanın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 12.01.2017 gününde oybirliği ile karar verildi.