MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
DAVA TÜRÜ : TAPU İPTALİ VE TESCİL

Davacı, mirasbırakan babası ...’e ait 25 parça taşınmazın intikal işlemlerinin yapılması için dava dışı yeğeni ...’ü vekil tayin ettiğini, vekilin vekalet görevini kötüye kullanarak taşınmazlardaki paylarını davalılara satış suretiyle bedelsiz ve hileli bir şekilde devrettiğini ileri sürerek, çekişmeli taşınmazların tapu kayıtlarının iptali ile adına tescile, olmazsa tazminata karar verilmesini istemiştir.
Davalılar, satış işlemlerinin davacının iradesi ve bilgisi doğrultusunda, kendisine bakılması karşılığı yapıldığını belirterek davanın reddini savunmuşlardır.
Davanın kabulüne ilişkin olarak verilen karar Dairece “...Toplanan deliller ve tüm dosya içeriği ile çekişme konusu taşınmazlardaki davacının miras paylarının vekil ...tarafından vekâlet görevi kötüye kullanılarak davalılara satış suretiyle temlik edildiği saptanarak davanın kabul edilmesinde kural olarak bir isabetsizlik yoktur. Davalılar vekilinin bu yöne ilişkin temyiz itirazları yerinde görülmediğinden reddine. Ancak; çekişme konusu 325, 328, 329, 331 ve 332 parseller yargılama aşamasında ifraza tabi tutulup yeni parseller oluştuğu halde mahkemece bu husus gözardı edilerek, ifraza tabi tutularak kaydı kapatılan eski parseller üzerinden hüküm kurulmuştur. Anılan bu husus; doğru sicil oluşturma ilkesinin bir sonucu olup dolu pafta ilkesinin de gereğidir. Ayrıca, devletin sicil oluşturmadan kaynaklanan görevi kamu düzeniyle ilgili olduğundan re’sen gözetilmesi gerekeceği de kuşkusuzdur. Öte yandan; dava dilekçesinde 256 ve 258 parsel sayılı taşınmazlardaki davacı adına temlik edilen payların iptali talep edilmesine rağmen, mahkemece maddi hata yapılarak kısa karar ve gerekçeli kararda 356 ve 358 sayılı parseller hakkında hüküm kurulmuştur. Hâl böyle olunca; 325, 328, 329, 331 ve 332 parsellerin ifraza tabi tutulması sonucu oluşan tüm parsel kayıtlarının getirtilmesi ve bu parsellerdeki davacıya ait iken vekil marifeti ile davalılara temlik edilen paylar bakımından hüküm kurulması gerekirken kaydı kapatılan parseller üzerinden yazılı şekilde hüküm kurulmuş olması ve maddi hata yapılarak hükümde 256 ve 258 sayılı parseller yerine 356 ve 358 sayılı parseller yazılması doğru değildir...” gerekçesiyle bozulmuş, bozmaya uyularak yapılan yargılama neticesinde, mahkemece bozma ilamına konu olmayan taşınmazlar yönünden karar verilmesine yer olmadığına, diğer taşınmazlar yönünden davanın kabulüne karar verilmiştir.
Karar, davalılar ve dahili davalı tarafından süresinde temyiz edilmiş olup, Tetkik Hâkimi ..." nün raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü.
-K A R A R-

Dosya içeriğine ve toplanan delillere, hükmün dayanağı yasal ve hukuksal gerekçeye, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre ve özellikle hükmüne uyulan bozma ilamı uyarınca karar verilmiş olmasında bir isabetsizlik yoktur. Davalılar vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmediğinden reddine.
Dahili davalı ... Müdürlüğünün temyiz itirazlarına gelince;
Somut olayda; bozmadan sonra dava konusu taşınmazların kısmen kamulaştırıldığı, mahkemece resen ...’ne tebligat yapılarak, davaya dahil edildiği anlaşılmakla, söz konusu idare hakkında usulünce açılmış dava bulunmadığı ve hakkında hüküm tesis edilmediği halde harç ve yargılama giderlerinden sorumlu tutulması doğru değildir.
Öte yandan, davaya dahil edilen ...’nün karar başlığında davalı olarak gösterilmesi mahallinde her zaman düzeltilmesi mümkün maddi hata niteliğinde olduğu anlaşıldığından, bu husus düzeltmeye konu edilmemiştir.
Ne var ki, anılan hususlar yeniden yargılama yapılmasını zorunlu kılmadığından, yerel mahkeme hükmünün 3., 4. ve 5. bendindeki; "davalılardan” ibaresinin hüküm fıkrasından çıkarılarak yerine “ davalılar Bayram, Asım ve Kazım’dan” ibaresinin yazılmasına, dahili davalı vekilinin temyizi üzerine yapılan inceleme sonucu 6100 sayılı HMK"nin geçici 3. maddesi yollamasıyla 1086 sayılı HUMK"nun 438/7. maddesi uyarınca hükmün bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, alınan peşin harcın temyiz edenlere geri verilmesine, 14/04/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.