MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davacı karşı davalı erkek tarafından, vekalet ücreti yönünden; davalı karşı davacı kadın tarafından ise, erkeğin davasının kabulü, kusur belirlemesi, tazminatlar ve nafaka yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Davacı karşı davalı erkeğin kaydı ve harcı bulunmayan katılma yoluyla temyiz dilekçesinin incelenmesine yer olmadığına karar vermek gerekmiştir.
2-Davalı karşı davacı kadının temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
a-Mahkemece, boşanmaya sebep olan olaylarda davalı karşı davacı kadının daha fazla kusurlu kabul edilerek, her iki davanın da kabulü ile boşanma kararı verilmiş ise de; yapılan soruşturma ve toplanan delillerden; davalı karşı davacı kadının 2011 yılında intihara teşebbüs ettiği, bu olaydan sonra tarafların uzun süre evlilik birliğini devam ettirdikleri, davalı karşı davacı kadın tarafından gerçekleştirilen bu eylemin davacı karşı davalı erkek tarafından affedildiği, en azından hoşgörü ile karşılandığının kabulü gerekir. Mahkemece, taraflara yüklenen ve gerçekleşen diğer eylemlere göre tarafların eşit kusurlu olduklarının, gelişen bu olaylar karşısında evlilik birliğinin devamında taraflar bakımından yarar kalmadığının ve erkeğin davası yönünden Türk Medeni Kanununun 166/1. maddesindeki boşanma koşullarının gerçekleşmiş bulunduğunun kabulü gerekir. Hal böyle iken, mahkemece, davalı karşı davacı kadının daha fazla kusurlu kabul edilmesi doğru değil ise de; davacı karşı davalının davasının da kabulü ile boşanmaya karar verilmesi sonucu itibariyle doğru olduğundan, davalı karşı davacı kadının, erkeğin boşanma davasının kabulüne yönelik temyiz itirazının reddi ile boşanmaya ilişkin hükmün gerekçesi değiştirilmek suretiyle onanmasına karar verilmesi gerekmiş (HUMK m. 438/son) ve davalı karşı davacı kadının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde görülmemi
b-Yukarıda 2-a bentte açıklandığı üzere, boşanmaya sebep olan olaylarda taraflar eşit kusurludur. Gerçekleşen bu durum karşısında, davacı karşı davalı erkek yararına Türk Medeni Kanununun 174/1-2. maddesi koşulları oluşmamıştır. Hal böyle iken, mahkemece davalı karşı davacı kadının daha fazla kusurlu kabul edilmesi ve bu hatalı kusur belirlemesine bağlı olarak davacı karşı davalı erkeğin maddi ve manevi tazminat taleplerinin kabulü doğru olmayıp, bozmayı gerektirmiştir.
c-Davalı karşı davacı kadının boşanmaya neden olan olaylarda ağır kusurlu olduğu gerçekleşmediğine ve boşanma yüzünden yoksulluğa düşeceği de sabit olduğuna göre, davalı karşı davacı kadın yararına uygun miktarda yoksulluk nafakasına (TMK m. 175) hükmedilmesi gerekirken, davalı karşı davacı kadının ağır kusurlu olduğu gerekçesiyle yoksulluk nafakası isteğinin reddi doğru olmamış ve bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2-b ve 2-c bentlerinde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, yukarıda 2-a bendinde gösterilen sebeple hükmün kusura ilişkin gerekçesinin değiştirilmek suretiyle ONANMASINA, davacı karşı davalı erkeğin temyiz itirazlarının ise yukarıda 1.bentte gösterilen sebeple incelenmesine yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran ..."ya geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 16.02.2016 (Salı)