Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2021/4596 Esas 2022/5016 Karar Sayılı İlamı

7. Hukuk Dairesi


MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
DAVACILAR : ... vd.

Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 11/01/2011 gününde verilen dilekçe ile miras hakkından kaynaklanan mülkiyet hakkına dayalı ecrimisil talebi üzerine Yargıtay 3. Hukuk Dairesinin bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 01/12/2020 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

K A R A R
1 Ekim 2011 tarihinde 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu (HMK) yürürlüğe girmiş, anılan Kanunun 450. maddesiyle de 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu ek ve değişiklikleriyle birlikte tümüyle yürürlükten kaldırılmıştır. Bununla birlikte yasa koyucu uygulamada birtakım sorunların ortaya çıkmasını engellemek için, Hukuk Muhakemeleri Kanununda geçiş hükümlerini ayrıca düzenlemiştir.
Bu bağlamda 6100 sayılı HMK’nın Geçici 3. maddesinde, Bölge Adliye Mahkemelerinin göreve başlama tarihinden önce aleyhine temyiz yoluna başvurulmuş olan kararlar hakkında, kesinleşinceye kadar 1086 sayılı Kanunun 26.09.2004 tarih ve 5236 sayılı Kanunla yapılan değişiklikten önceki 427 ila 454. madde hükümlerinin uygulanmasına devam olunacağı açıkça düzenlenmiştir.
21.07.2004 gün ve 25529 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak, öngördüğü istisnalar dışındaki hükümleri yayım tarihinde yürürlüğe giren, 14.07.2004 tarih ve 5219 sayılı "Çeşitli Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun" ve ayrıca 5236 sayılı Kanun; katsayı artışı da uygulanmak suretiyle bu kanunların yürürlük tarihinden sonra yerel mahkemelerce verilen hükümler yönünden 2020 yılı için 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 427. maddesindeki temyiz (kesinlik) sınırını 3.920,00 TL olarak değiştirmiştir.
Dosya içeriğine göre; davalı aleyhine kabul edilen ve temyize getirilen ecrimisil miktarı her bir davacı açısından 348,42 TL olup karar tarihi itibariyle temyiz sınırı (3.920,00 TL) altında kalmaktadır. Davacılar zorunlu dava arkadaşı olmayıp, her birinin ayrı dava açabilecekleri anlaşıldığından davalının temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Açıklanan sebeple; davalının temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan temyiz harcının ilgiliye iadesine, 08.09.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.