Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2014/7056 Esas 2015/1320 Karar Sayılı İlamı

23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2014/7056
Karar No: 2015/1320
Karar Tarihi: 03.03.2015

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2014/7056 Esas 2015/1320 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İtirazın iptali davasında mahkeme, davalının temyiz talebini reddetti. Mahkeme, 5219 sayılı Kanun ile değiştirilen HUMK'nın 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırının, 5236 sayılı Kanun'un 19. maddesiyle HUMK'na eklenen Ek-Madde 4'te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alınarak 2014 için 1.893,60 TL olduğunu belirtti. Davacı dava dilekçesinde 4.602,08 TL talep etti ancak mahkeme sadece 1.822,17 TL talep kabul edildi. Temyiz talebi kesinlik sınırının altında kaldığından reddedildi ve mahkeme tarafından karar verildi. Kanun maddeleri ise HUMK'nın 427. maddesi ve 5236 sayılı Kanun'un 19. maddesiyle HUMK'na eklenen Ek-Madde 4'tür.

23. Hukuk Dairesi 2014/7056 E. , 2015/1320 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki itirazın iptali davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün davalı vekilince duruşmalı olarak temyiz edilmesi üzerine ilgililere çağrı kağıdı gönderilmişti. Belli günde davalı vekili Av. ... ile davacı vekili Av...nin gelmiş olmalarıyla duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatların sözlü açıklamaları dinlenildikten ve temyiz dilekçesinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- KARAR -
5219 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu HUMK"nın 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanun"un 19. maddesiyle HUMK’na eklenen Ek-Madde 4’te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2014 yılı için 1.893,60 TL"dir.
Dava dilekçesinde, 4.602,08 TL"nin tahsili istenilmiş, mahkemece, 1.822,17 TL"sinin tahsiline karar verilmiştir. Davalı vekili aleyhine kabul edilen kısım, yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kaldığı cihetle kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün ve 1989/3 esas, 1990/4 karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da karar verilebileceğinden, davalı vekilinin temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, 1.100,00 TL duruşma vekalet ücretinin davalıdan alınarak davacıya ödenmesine, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 03.03.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.