Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2013/5432 Esas 2014/2777 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Ankara 5. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 04/12/2012
NUMARASI : 2010/522-2012/570

Davacı .... İmalat San. İth. İhr. Tic. Ltd. Şti vekili Avukat M .. D.. tarafından, davalı G.. M.. aleyhine 28/12/2010 gününde verilen dilekçe ile maddi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kabulüne dair verilen 04/12/2012 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava haksız eyleme dayalı maddi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, dava dışı bir şirket aleyhine başlatmış oldukları kambiyo senedine dayalı takip kapsamında boçlunun Ankara Gümrük Başmüdürlüğü"ne teminat yatırdığının öğrenilmesi üzerine bu konuda haciz müzekkeresi gönderildiğini, davalının da borçlunun teminatı üzerine haciz konduğunu bildirdiğini ancak buna rağmen 85.000 TL nakit teminatın borca yeter kısmını dosyaya göndermek yerine borçluya ödediğini ve bu nedenle zarar gördüğünü belirterek tazminat isteminde bulunmuştur.
Davalı, talebin hukuka aykırı olduğunu ve idare lehine gösterilen teminatların 4734 sayılı kanunun 34. maddesi uyarınca haczedilemeyeceğini belirterek davanın reddini savunmuştur.
Dosya kapsamından davacının, dava dışı şirket aleyhine başlatmış olduğu icra takibi kapsamında davalıya yatırmış olduğu teminatın haczini talep ettiği, teminatın dava dışı şirkete iadesi üzerine zarar gördüğü iddiasıyla eldeki davayı açtığı anlaşılmaktadır. Kural olarak nakdi teminatlar veya teminat mektupları hangi iş için verilmişse o iş için teminat teşkil ederler. Başka bir iş için haczedilmeleri mümkün değildir. Dava konusu teminatlar dava dışı şirketin gümrük işleri nedeniyle gümrük vergi ve alacaklarının teminatı olarak alındığından, davacı bu teminatların haczini isteyemez. Kaldı ki; davalı ile dava dışı şirket arasında bir borç ilişkisi de yoktur. Bu sebeple, İİK" nun 89. ve 106. maddelerinin de uygulanma imkanı bulunmamaktadır.
Mahkemece açıklanan olgular gözetilerek davanın reddine karar verilmesi gerekirken, kabulüne karar verilmesi doğru görülmemiş ve bu nedenle kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda gösterilen nedenle BOZULMASINA 20/02/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.