Yargıtay 20. Hukuk Dairesi 2015/11917 Esas 2017/1687 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Kadastro Mahkemesi

Taraflar arasındaki kadastro tespitine itiraz davasının yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacılar tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R

... ili... ilçesi ...mahallesinde 1994 yılında yapılan kadastro sırasında 128 ada 14 parsel sayılı 17.700 metrekare yüzölçümlü taşınmaz tarla vasfıyla ... adına tespit edilmiştir.
Davacılar, 15/7/1994 havale tarihli dava dilekçelerinde irsen intikal ve kazandırıcı zamanaşımı zilyetliğine dayanarak 128 ada 14 parselin tespitinin iptali ile ... oğlu ... varisleri adına tapuya tesciline karar verilmesini talep ve dava etmişlerdir.
Çekişmeli taşınmaz dava dışı başka taşınmazlar ile birlikte Kadastro Mahkemesinin 1994/37 Esas Sayılı dosyasına konu iken verilen kararın Dairemizce bozulması üzerine 1998/29 Esas numarası almış yapılan yargılama sonucunda dava konusu 128 ada 14 sayılı parsel yönünden tefrik kararı verilmiş ancake dosya sehven kayda alınmayarak 1998/29 Esas nolu dava dosyasına konu olup hakkındaki karar kesinleşen taşınmazların kadastro tutanakları ile birlikte bu parsele ilişkin tutanak da tapu müdürlüğüne gönderilmiş, yanlışlık farkedildiğinde 22/04/2014 tarihli tutanak düzenlenerek 128 ada 14 sayılı parsel yönünden dava esasa alınmıştır. Dava konusu taşınmazın 1994/37 Esas nolu dosyada davalı olması nedeniyle tutanağının kesinleşmediği anlaşılmaktadır.
Mahkemece yargılama sonucunda; davacıların davasının reddine, ... ili,... ilçesi, ...mahallesi, Köycivarı mevkiinde bulunan 128 ada 14 parsel sayılı taşınmazın tespit gibi tapuya tesciline karar verilmiş, hüküm davacılar tarafından temyiz edilmiştir.
Dava dilekçesindeki açıklamaya göre dava kadastro tespitine itiraza ilişkindir.
Mahkemece davacı taraf lehine kazandırıcı zamanaşımı zilyetliği ile edinme koşullarının gerçekleşmediği kabul edilmek suretiyle hüküm kurulmuş ise de yapılan inceleme ve araştırma hüküm için yeterli değildir. Mahkemece 02/09/2014 tarihinde icra edilen keşif sonrası düzenlenen ziraatçı bilirkişi raporunda taşınmaz üzerinde 35 ila 50 yaşında meyve ağaçların varlığından sözedilmektedir. 1973 ve 1997 yılları arasındaki hava fotoğrafları incelenmeden mahkemenin davacı taraf lehine zilyetlik süresinin gerçekleşmediğine dair kabulü konusunda tereddüt oluşturmuştur.
... Kadastro Mahkemesi"nin 1994/37 Esas 1996/90 Karar Sayılı kararının Yargıtay 20. Hukuk Dairesince temyizen incelenmesi sonucunda 1997/12803 – 13509 E.K. sayılı ilam ile dava konusu 128 ada 14 nolu parsele yönelik Orman Yönetiminin temyiz dilekçesinin reddine, davalı ..."nin ise temyiz isteminin kabulü ile " dosya kapsamı ve toplanan delillere göre orman sayılmayan yerlerden olduğu anlaşılan 128 ada 14 parsel sayılı taşınmaz başında yeniden keşif yapılarak davacı kişiler yönünden imar ihya ve zilyetlikle edinme koşullarının gerçekleşip gerçekleşmediğinin araştıırılması " gereğine değinilerek bozulmuştur.
Mahkemece bozma sonrası 1998/29 Esasa kaydedilen dosya üzerinden yapılan yargılama sonucunda 128 ada 14 parsel sayılı taşınmaza ilişkin davanın tefrikine karar verilmiş diğer taşınmazlar için ise esastan verilen kararın temyizi üzerine Dairemizin onaması ile kesinleşen kararın tapu müdürlüğüne gönderilmesi sırasında sehven 128 ada 14 parsel tutanağı da gönderilmiştir. 2014 yılında yanlışlığın farkedilmesi üzerine Kadastro mahkemesi esasına alınan dava konusu 128 ada 14 parsel sayılı tşınmazın Dairemiz kararında "orman sayılmayan yerlerden olmadığının belirlendiği" kabul edilmiştir. Bu durumda Mahkemece bozma doğrultusunda imar-ihya ve zilyetlik yolu ile kazanma (Medenî Kanunun 713. maddesi, 3402 sayılı Kanunun 14 ve 17. maddelerindeki) koşullarının davacı taraf lehine oluşup oluşmadığının araştırılması gerekmektedir. Bu cümleden olarak, yapılacak keşifte tespit tarihinden geriye doğru 20 yıllık özellikle 1973 ile 1997 yılları arasındaki zamanlara ait hava fotoğrafları ve memleket haritasında taşınmazın o yıllarda ziraat alanı olarak kullanılıp kullanılmadığı, zilyetlikle kazanılabilecek kültür arazisi olup olmadığı belirlenip, taşınmazların toprak yapısı incelenmeli, çekişmeli taşınmazın fiili durumunu da belirtir şekilde rapor alınmalı, imar ve ihya üzerinde durulup, bu konuda ve zilyetliğin tespiti yönünden tanık beyanlarına başvurulmalı, tarafların bildirecekleri zilyetlik tanıkları HMK’nın 259 ve 261. maddeleri gereğince taşınmaz başında dinlenip; taşınmazın öncesi itibariyle niteliğinin ne olduğu, kime ait olduğu, zilyetliğin nasıl meydana geldiği, ne kadar süre ile ne şekilde devam ettiği, bunun ekonomik amacına uygun olup olmadığı, tanıkların bilgi ve görgülerinin hangi eylemli olaylara dayandırıldığı belirlenmeli, yerel bilirkişinin imar ve ihya ile zilyetlik olgusunu hangi olaylarla nasıl hatırladıkları saptanmalı, toplanacak tüm kanıtlar birlikte değerlendirilip, ulaşılacak sonuca göre bir hüküm kurulmalıdır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle; davacıların temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde iadesine 01/03/2017 günü oy birliği ile karar verildi.