Esas No: 2017/1103
Karar No: 2017/2389
Karar Tarihi: 01.03.2017
Hırsızlık suçu - Cumhuriyet Başsavcılığının uyarlama talebi - Mükerrirlere özgü infaz rejimi - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2017/1103 Esas 2017/2389 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Kararda; sanığın hırsızlık suçundan 2 yıl 14 ay 26 gün hapis cezası aldığı, daha sonra kanunun değişmesi sebebiyle cezasının 1 yıl 8 ay hapis cezasına çevrildiği ve cezasının infaz rejimine göre çektirilmesine karar verildiği belirtiliyor. Ancak yapılan incelemeler sonucunda kararın hatalı olduğu ve lehe olan hüküm, önceki ve sonraki kanunların ilgili bütün hükümleri olaya uygulanarak karar verilmesi gerektiği belirtiliyor. Ayrıca sanığın suçu, hırsızlıkla birlikte mala zarar verme ve işyeri dokunulmazlığını ihlal etme suçlarını da oluşturduğu ve tüm suçların birlikte değerlendirilmeden eksik bir uyarlama kararı verildiği ifade ediliyor. Son olarak da, tekerrür uygulamasına esas alınacak hükümlülüklerin ve sonraki suç tarihinin 01/06/2005 tarihinden önce olması halinde tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağı belirtiliyor. Kararda geçen kanun maddeleri ise şöyle: 765 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 493/1, 522, 59 ve 81/2. maddeleri, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 142/1-b, 58/6 ve 62. maddeleri, 5252 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’
2. Ceza Dairesi 2017/1103 E. , 2017/2389 K.
"İçtihat Metni"
Hırsızlık suçundan sanık ...’ın, 765 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 493/1, 522, 59 ve 81/2. maddeleri gereğince 2 yıl 14 ay 26 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına dair ... 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 12/09/1990 tarihli ve 1990/338 esas, 1990/613 sayılı kararını müteakip, ... Cumhuriyet Başsavcılığının uyarlama talebi üzerine, sanığın 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 142/1-b ve 62. maddeleri uyarınca 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, cezasının aynı Kanun"un 58/6. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine dair aynı Mahkemenin 13/08/2015 tarihli ve 1990/338 esas, 1990/613 sayılı karar aleyhine ... Bakanlığınca verilen 06/01/2017 gün ve 5366/2016 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 17/01/2017 gün ve 2017/2079 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Dosya kapsamına göre,
1- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 7/2, 5252 sayılı Türk Ceza Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’un 9/3. maddesindeki “Lehe olan hüküm, önceki ve sonraki kanunların ilgili bütün hükümleri olaya uygulanarak, ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenir.” şeklindeki düzenleme ile Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 18/11/2005 tarihli ve 2005/2691-3395 sayılı ve Yargıtay 10. Ceza Dairesinin 13/10/2005 tarihli ve 2005/10431-12718 sayılı ilâmlarına nazaran, sonraki kanunun unsurlarının veya özel hâllerinin değişmesi, cezanın teşdiden tayini nedeni sayılacak olguların tartışılması, alt ve üst sınırlar arasında bir oran belirlenmesi yada artırım veya indirim sebeplerinin değerlendirilmesi, cezanın paraya veya tedbire çevrilmesi veya ertelenmesi hususunda mahkemece takdir hakkının kullanılması ve böylece bireyselleştirme yapılmasının zorunlu olduğu hâllerde ise, duruşma açılmak suretiyle tüm bunların neden ve gerekçeleri de gösterilerek hüküm kurulması gerekeceği gözetilmeden dosya üzerinden karar verilmesinde,
2- Sanığın, müştekiye ait işyerinin kepenkini keserle açmak suretiyle içeriye girip içeride bulunan eşyaları çalması suretiyle gerçekleşen olayda, mahkemece 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun sanığın lehine olduğundan bahisle hırsızlık suçundan 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiş ise de, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"na göre uyarlama yapılırken, eylemin hırsızlıkla birlikte mala zarar verme ve işyeri dokunulmazlığını ihlal etme suçlarını da oluşturduğu gözetilmeden, tüm suçlar birlikte değerlendirilmeksizin eksik olarak uyarlama kararı verilmesinde,
3- Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 08/04/2008 tarihli ve 2008/1-157 Esas, 2008/74 Karar sayılı ilamında açıklandığı üzere; tekerrür uygulamasına esas alınacak hükümlülüklerin ve sonraki suç tarihinin 01/06/2005 tarihinden önce olması halinde; 5237 sayılı Kanun"un lehe kabulü ile yapılan uygulamalarda aynı Kanun"un 58. maddesinde yer alan tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağı gözetilmeden sanık hakkında 5237 sayılı Kanun"un lehe kabul edilerek kurulan hükümde anılan Kanun"un 58. maddesinin uygulanarak karar verilmesinde, isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Yargıtay Kanunu"nun 14. maddesi ile Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun 12.02.2016 gün ve 2016/1 sayılı iş bölümüne ilişkin kararının ceza daireleri ortak hükümler bölümünde "Ceza daireleri, yürürlük tarihinden önce kendisine gelen ve daha önceden gelip de bozma ya da her ne suretle olursa olsun daire dışına gönderdiği işleri sonuçlandırır." şeklindeki düzenlemesine göre, incelemenin daha önce Yüksek Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 16.11.2016 tarih ve 2016/10932 E., 2016/15276 K. sayılı kararı ile yapıldığı ve dosyanın incelemeyi yapan dairece neticelendirilmesinin gerekmesi sebebiyle kanun yararına bozma incelemesinin Yüksek Yargıtay 13. Ceza Dairesinin görevine girdiğinden Dairemizin GÖREVSİZLİĞİNE, dosyanın ilgili Daireye gönderilmesine, 01.03.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
Sayın kullanıcılarımız, siteden kaldırılmasını istediğiniz karar için veya isim düzeltmeleri için bilgi@abakusyazilim.com.tr adresine mail göndererek bildirimde bulunabilirsiniz.
