Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2019/2835 Esas 2019/3497 Karar Sayılı İlamı

Dolandırıcılık suçundan sanık ..."in 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 157/1, 62 ve 52. maddeleri gereğince 2 yıl 1 ay hapis ve 10.000,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına dair Turgutlu 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 03.02.2011 tarih ve 2010/87-2011/64 sayılı kararının Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 07.04.2015 tarih ve 2013/10455-2015/23152 sayılı ilamı ile onanarak kesinleşmesini müteakip, sanığın 6763 sayılı Kanun hükümleri uyarınca uzlaşma hükümlerinden faydalanmak istediği yönündeki talebinin kabulü ile infazın durdurulmasına dair anılan mahkemenin 06.12.2016 tarih ve 2010/87-2011/64 sayılı ek kararını müteakip, Turgutlu Cumhuriyet Başsavcılığının 08.05.2017 tarih ve 2017/234 sayılı uzlaşmanın sağlanamadığına dair yazısı üzerine infazın devamına ilişkin aynı mahkemenin 24.05.2017 tarih ve 2010/87-2011/64 sayılı ek kararına karşı yapılan itirazın reddine dair Turgutlu Ağır Ceza Mahkemesinin 14.06.2017 tarih ve 2017/194 değişik iş sayılı kararı aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 08.03.2019 gün ve 94660652-105-45-169-2019 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 18.03.2018 gün ve 2018/27367 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Dosya kapsamına göre, sanığın üzerine atılı dolandırıcılık suçunun, hükümden sonra 02.12.2016 tarihinde 29906 sayılı Resmî Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 253. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendi gereğince uzlaşma kapsamına alındığı, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 30.10.2007 tarih ve 2007/4-200-219 sayılı ilâmında belirtildiği üzere, uzlaştırma kurumu her ne kadar 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunun 253 ve 254. maddelerinde hüküm altına alınarak usul hukuku kurumu olarak düzenlenmiş ise de, fail ile devlet arasındaki ceza ilişkisini sona erdirmesi bakımından maddî hukuka da ilişkin bulunması nedeniyle yürürlüğünden önceki olaylara uygulanabileceği, bu uygulamanın sadece görülmekte olan davalar bakımından geçerli olmayacağı, 5237 sayılı Kanun"un 7/2. maddesinde yer alan, "Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur." şeklindeki hüküm uyarınca kesinleşmiş kararlar bakımından da uzlaştırma hükümlerinin uygulanması gerektiği cihetle; hükmün infazının durdurularak, 5271 sayılı Kanunu’nun 253. maddesindeki esas ve usullere göre uzlaştırma işlemlerinin yerine getirilmesi için yargılama dosyasının uzlaştırma bürosuna gönderilmesi gerektiği gözetilmeden, itirazın kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmediğinden, 5271 sayılı CMK’nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Kanun yararına bozmaya atfen düzenlenen ihbarnamedeki düşünce yerinde görülmekle, Turgutlu Ağır Ceza Mahkemesinin 14.06.2017 tarih ve 2017/194 değişik iş sayılı kararının, 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesi gereğince BOZULMASINA, hükümlünün cezasının İNFAZININ DURDURULMASINA, cezaevine alınmışsa ve başka suçtan tutuklu veya hükümlü değilse atılı suçtan derhal TAHLİYESİ için ilgili Cumhuriyet Başsavcılığına müzekkere yazılmasına, müteakip işlemlerin mahallinde merciince yerine getirilmesine, 08.04.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.