Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2015/32620 Esas 2018/12084 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkilinin Şubat 2009-02.07.2014 tarihlerin arasında davalıya ait ... Kız Öğrenci yurdunun işlerini ihale ile alan dava... alt işverenler emrinde en son net 1.030,00 TL ücretle genel tatiller dahil 08.00-17.00 (2012 Temmuz - Ağustos aylarında haftanın 7 günü 22.00, genel müdürlükçe yapılan denetleme nedeniyle her ay 2 gün 20.00, öğrencilerin yurda kayıt yaptırdıkları Eylül ve ayrıldıkları Haziran aylarında 18.00) şeklinde yıllık izinlerini kullanmaksızın çalıştığını, ücretsiz izne çıkarılması ve işçilik alacaklarının ödenmemesi nedeniyle iş sözleşmesini haklı olarak feshettiğini belirterek kıdem tazminatı ile birlikte bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, ihale makamı konumunda olduğunu, davacının işe alınması ve işten çıkarılmasında kurumun herhangi bir etkisinin bulunmadığını, işçilik alacaklarından sorumluluğun yüklenici firmalara ait olduğunu belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma ücretine hak kazanıp kazanamadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların, şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada gözönüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır. Söz konusus hususlar ulusal bayram genel tatil ve hafta tatili hesabı için de geçerlidir.
Somut uyuşmazlıkta, davacının işyerinde fazla mesai yaptığı ve tatil dönemlerinde çalıştığı iddiasına ilişkin işyeri kaydı mevcut olmayıp davacı tanığının beyanı esas alınarak sonuca gidilmiş ise de; dinlenen davacı tanığının davalı işveren aleyhine dava açtığı ve davacı ile menfaat birlikteliği içinde olduğu anlaşılmakla kural olarak beyanlarına itibar edilmemesi gerekir.
Davacı tanığının, davacı ile aynı mahiyetle davalarının bulunması sebebiyle salt husumetli tanık beyanına itibarla davacının fazla mesai yaptığı, hafta tatili ve ulusal bayram genel tatil günlerinde çalıştığının kabulü isabetli olmamıştır. Davacı, fazla mesai yaptığını ve hafta tatili ve ulusal bayram genel tatil günlerinde çalıştığını yeterli ve inandırıcı delille ispat edememiştir. Hal böyle olunca fazla mesai yaptığı, ulusal bayram genel tatil ve hafta tatillerinde çalıştığı hususu sabit olmayan davacının söz konusu taleplerinin reddine karar verilmesi gerekirken kabulü hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
3-Davalı Bakanlık harçtan muaf olmasına rağmen aleyhine harca hükmedilmesi de hatalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, 17/05/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.