Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik güvenliğini tehlikeye sokma
Hüküm : TCK"nın 179/2-3, 62/1, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri gereğince
mahkumiyet

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1)Sanık hakkında hükmedilen kısa süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi,
2)Sanığa TCK"nın 179/3-2. maddesi uyarınca tayin olunan 2 ay hapis cezasından, aynı Kanun"un 62/1. maddesi gereğince 1/6 oranında indirim yapılması sonucu 1 ay 20 gün hapis cezası hükmetmek ve TCK"nın 52/2. maddesi uyarınca günlüğü 20,00 TL"den sanığın neticeten 50 gün karşılığı 1.000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmesi gerekirken, TCK"nın 62/1. maddesi gereğince yapılan indirim sonucu 1 ay 15 gün hapis cezasına hükmolunup, TCK"nın 52/2. maddesi uyarınca günlüğü 20,00 TL"den adli para cezasıne çevrilerek neticeten, sanığın 900 TL adli para cezası yerine 1,500 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hükmün (2.) bendi ile (3.) bendinin (1.) ve (2.) paragraflarının hükümden çıkarılarak yerlerine;
“2)Sanığın duruşma sürecine yansıyan iyi hali lehine takdiri indirim nedeni kabul edilerek takdiren 5237 sayılı TCK"nın 62/1. maddesi uyarınca cezasında 1/6 oranında indirim yapılarak sanığın 1 ay 20 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına,
3) “Sanığın sosyal ve ekonomik durumu dikkate alınarak verilen hapis cezasının 5237 sayılı TCK"nın 50/1, 52/3 maddeleri gereğince 50 tam gün adli para cezasına çevrilmesine,
Sanığın sosyal ve ekonomik durumu göz önüne alınarak 5237 sayılı TCK"nın 52/2. maddesi uyarınca verilen hapis cezasının günlüğünün 20 TL olarak tayini ile sanığın 1000 TL adli para cezasına çevrilmesine; ancak, sanığa hükmedilen 1 ay 15 gün hapis cezası sanık açısından kazanılmış hak teşkil ettiğinden, 1412 saylı CMUK"un 326/son madde ve fıkrası uyarınca kazanılmış hak nedeniyle infazın 1 ay 15 gün hapis cezasından çevrilen 900 TL adli para cezası üzerinden yapılmasına,” ibarelerini eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 12.06.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.