Bölge Adliye
Mahkemesi : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 10. Hukuk Dairesi


Dava, rücuen tazminat istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesince, hükümde belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne dair verilen karara karşı taraf vekilleri tarafından istinaf yoluna başvurulması üzerine, Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 10. Hukuk Dairesince başvurunun esastan reddine karar verilmiştir.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 10. Hukuk Dairesince verilen kararın, davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
I-İSTEM
Davacı vekili, kurum zararının tazminini talep etmiştir.
II-CEVAP
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
III-MAHKEME KARARI
A-İLK DERECE MAHKEME KARARI
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
B-BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ KARARI:
Özetle; ilk derece mahkemesi tarafından verilen hükmün hukuka ve yasaya uygun olduğu gerekçesiyle taraf vekillerinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
IV-TEMYİZ KANUN YOLUNA BAŞVURU VE NEDENLERİ:
Davacı vekili kararın bozulmasını istemiştir.
V-İLGİLİ HUKUK KURALLARI VE İNCELEME:
Dava 11.07.2013 tarihinde meydana gelen zararlandırıcı sigorta olayı sonucu ölen sigortalının hak sahiplerine bağlanan aylıkların tahsili istemine ilişkin olup, davanın yasal dayanağı 5510 sayılı Yasanın 39. maddesidir.
5510 sayılı Kanunun “Uzun Vadeli Sigorta Kolları Bakımından Üçüncü Kişinin Sorumluluğu” başlıklı 39’uncu maddesinin birinci fıkrasında; “Üçüncü bir kişinin kastı nedeniyle malûl veya vazife malûlü olan sigortalıya veya ölümü halinde hak sahiplerine, bu Kanun uyarınca bağlanacak aylığın başladığı tarihteki ilk peşin sermaye değerinin yarısı için Kurumca zarara sebep olan üçüncü kişilere rücû edilir.” hükmü öngörülmüştür.
Davaya konu somut olayda, 5510 sayılı Kanunun 39. maddesi gereğince sigortalının hak sahiplerine 62.108,53 TL peşin sermaye değerli gelir bağlandığı, kurum tarafından bu miktarın yarısının yani 31.054,26 TL’sinin rücu edilebileceği, ayrıca davalı hakkında hükmedilen müebbet hapis cezasına haksız tahrik indirimi uygulanması nedeniyle kurum zararından ¼ oranında haksız tahrik indirimi yapılması gerektiği, böylece davalıdan istenebilecek toplam alacak miktarının 23.290,69 TL olacağı, ilk derece mahkemesinin bu ilkelere göre kurumun talep ettiği miktarı karara bağladığı anlaşıldığından taraf vekillerinin istinaf başvurusunun esastan reddine kesin olmak üzere karar verilmiş ise de, davacı Kurum vekili itirazında ve 30.11.2016 tarihli kurum yazısında hak sahiplerine bağlanan ölüm aylıklarının 5510 sayılı Kanunun 39. maddesine göre aylığın başladığı tarihteki ilk peşin sermaye değerinin yarısı olduğunun belirtilmesi karşısında, kurum alacağının doğru belirlenmek suretiyle sonucuna göre karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde eksik araştırma ve inceleme ile yanılgılı değerlendirme sonucu yazılı biçimde hüküm kurulması, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O hâlde, davacı Kurum vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 10. Hukuk Dairesinin istinaf başvurusunun esastan reddine ilişkin kararının kaldırılarak İlk Derece Mahkemesince verilen hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ : Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, dosyanın kararı veren İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin de Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 10. Hukuk Dairesine gönderilmesine, 19.09.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.