Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2017/5166 Esas 2018/10042 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/5166
Karar No: 2018/10042
Karar Tarihi: 27.12.2018

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2017/5166 Esas 2018/10042 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, uyuşturucu madde bulundurma suçundan mahkum edilen hükümlü ile ilgili olarak daha önce verilen cezanın aynen infaz edilmesine karar vermiştir. Ancak bu kararın itiraz yoluyla incelenmesi gerektiği belirtilmiştir. Kararda, TCK'nın 191. maddesi ve 62. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 2. fıkrası hakkında da bilgi verilmiştir. TCK'nın 191. maddesi, uyuşturucu madde kullanımını suç olarak tanımlarken 62. madde ise eylemlerin özelliği ve kişinin durumu dikkate alınarak verilecek cezaları belirlemektedir. Geçici 7. madde ise uyuşturucu madde kullanımı suçundan mahkum olanlara uygulanacak tedavi ve denetimli serbestlik tedbirini düzenlemektedir.

10. Ceza Dairesi 2017/5166 E. , 2018/10042 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hükümler : a) Mahkûmiyet
b) Aynen infaz mahiyetinde mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Hükümden sonra 28/06/2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesi ve aynı Kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 2. fıkrası uyarınca uyarlama yapılması mümkün görülmüştür.
Hükümlü hakkında 03/03/2008 tarihinde 2007/346 esas ve 2008/181 karar sayı ile TCK"nın 191/1-2 ve 62. maddeleri uyarınca 6000 TL adli para cezası ile birlikte tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine hükmedildiği, kesinleşen kararın infazı aşamasında, tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin gereklerine uygun davranılmaması nedeniyle 5237 sayılı TCK"nın 191. maddesinin 7. fıkrası uyarınca daha önce hükmedilmiş olan cezanın aynen infazına karar verilmesi ile yetinilmesi gerekirken, aynen infaz mahiyetinde önceki hüküm tekrar edilerek 04/04/2012 tarihinde hükümlünün TCK"nın 191/1 ve 62. maddeleri uyarınca 6000 TL adli para cezası ile tecziyesine karar verildiği anlaşılmıştır.
5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 98 ve 101. maddeleri uyarınca infaza yönelik olarak verilen 04/04/2012 tarihli kararın, 5275 sayılı Kanunun 101/3. maddesi uyarınca temyiz yasa yoluna değil, itiraz yasa yoluna tabi olması nedeniyle, 5271 sayılı CMK"nın 264/2. maddesi uyarınca itirazla ilgili olarak gerekli kararın yetkili ve görevli itiraz merciince verilmesi için, dosyanın incelenmeksizin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE, 27/12/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.