MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi


Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne, kısmen reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -

Davacı vekili, müvekkili ile davalı arasında imzalanan 02/04/2010 tarihli sözleşmeyle davalının müvekkili şirketin ürünlerini satmayı taahhüt ettiğini, davalının sözleşme konusu malların muadili sayılan, aynı nitelikteki veya bunların yerine ikame edebilir ürünlerin dağıtım ve ticaretini yapamayacağı, aksi halde sözleşmenin haklı nedenle feshedileceğinin hükme bağlandığını, ancak davalı şirket tarafından rakip firmalara ait ürünlerin satıldığının müvekkilince öğrenilmesi üzerine İstanbul 12. Sulh Hukuk Mahkemesi’nin 2012/94 D. iş sayılı dosyası ile davalının rakip firma ürünlerini satmakta olduğunun tespit edildiğini, davalının yapılan ihtara rağmen sözleşmeye aykırı hareket etmesi üzerine bahsi geçen sözleşmenin 08/03/2013 tarihinde haklı olarak feshedildiğini, davalının sözleşmeye aykırı davranışları nedeniyle sözleşmenin 11. maddesinden kaynaklanan cezai şart alacaklarını ödemesi gerektiğini ileri sürerek, sözleşmenin haklı nedenlerle feshine, 13,500 USD cezai şart alacağının faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı, davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece, toplanan deliller ve yapılan yargılama sonucunda, taraflar arasında imzalanan sözleşme ile davalının, davacı şirkete ait kapalı ambalajlı su ürünlerinin perakende dağıtımlarını yaptığı, ancak davalının sözleşmeye aykırı davranarak başka firmaya ait su satışı yapıldığı ve davacının ürünlerinin pazarlanmasında kullanılan telefonların başka firma mallarının pazarlanmasında kullanıldığının tespit edildiği, sözleşmenin feshinin haklı olduğu, davacının sözleşmeye göre cezai şart talep edebileceği, davalının son 4 yıllık faaliyet gelirleri ve yatırım sermayesi dikkate alındığında talep edilen cezai şart miktarının davalıyı ekonomik olarak güç duruma düşürebileceği ve iktisaden mahvına sebep olabileceğinden indirim yapılması gerektiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, 13,500 USD cezai şartın davalının ekonomik durumu dikkate alınarak % 80 oranında indirimi ile 2.700,00 USD’nin dava tarihinden itibaren 3095 sayılı Kanun’nun 4/a maddesi gereğince uygulanacak faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.





Dava, cezai şart alacağına ilişkindir. Dava tarihinde yürürlükte bulunan 6102 sayılı TTK’nun 22. maddesi uyarınca tacir sıfatını haiz borçlu cezai şartın aşırı olduğu iddiasıyla cezai şarttan indirim yapılmasını mahkemeden isteyemez ise de taraflar arasında kararlaştırılan cezai şart miktarının tacirin ekonomik yönden mahvına sebep olacak şekilde fahiş olduğundan uygun bir miktar indirim yapılabileceği Yargıtay’ca kabul edilmektedir. Mahkemece belirtilen Yargıtay uygulaması gözetilerek bilirkişi tarafından saptanan cezai şart miktarından indirim yapılmış ise de dosyadaki bilgi ve belgeler gözetildiğinde indirim oranının fazla olduğu görülmüştür. Bu itibarla mahkemece somut olay bakımından makul düzeyde bir indirim yapılarak sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin harcın istek halinde iadesine, 28/11/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.