MAHKEMESİ : ... 1.FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ
TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada ... 1.Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi Mahkemesince bozmaya uyularak verilen 12/11/2015 tarih ve 2015/191-2015/206 sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin kamu yayıncılığı yapan köklü bir kuruluş olduğunu, davalının marka tescillerinin çok öncesinde 08.08.2004 tarihinden beri tescilsiz olarak “...” ibareli markayı kullanmaya başladığını, bu markayı maruf marka konumuna getirdiğini, davalının kötü niyetle müvekkilinin markasıyla iltibasa mahal verir nitelikteki “... , ... , ... ” ibareli markaları 38 ve 41. sınıflardaki hizmetler yönünden adına tescil ettirdiğini ileri sürerek davalı adına tescilli 2011/01547 sayılı “... ”, 2011/07913 sayılı “... ”, 2011/07917 sayılı “... ” ibareli markaların hükümsüzlüğüne ve sicilden terkinine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, müvekkiline ait markaların davacı markasıyla iltibasa mahal verir nitelikte benzer olmadığını, müvekkilinin kötü niyetli tescilinin bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, uyulan bozma ilamı ve tüm dosya kapsamına göre, davacının 08.08.2004 tarihinden itibaren “...” ibareli markasını program ismi olarak tescilsiz biçimde kullandığı, bu kullanım nedeniyle markanın bilinir hale geldiği, marka üzerinde öncelik hakkının davacıya ait olduğu, 556 sayılı KHK"nın 8/3. maddesi ile specialite prensibi gereğince sadece benzer veya aynı sınıflar yönünden markanın hükümsüzlüğünün istenilebileceği, 2011/01547 sayılı “... ”, 2011/07913 sayılı “... ”, 2011/07917 sayılı “... ” markalarının "Spor, kültür ve eğlence hizmetleri, televizyon ve radyo programları yapım hizmetleri", yönünden iltibasın oluştuğu gerekçesi ile anılan hizmet yönünden markaların kısmen hükümsüzlüğüne karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 4,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 27/11/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.