MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenlemek
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanığın yokluğunda verilen gerekçeli kararın sorgusunda bildirdiği adresine gönderildiği ve tebliğ edilemeden iade gelmesi üzerine, Tebligat Kanunu"nun 35. maddesine göre yapılan tebliğ işlemi, aynı adrese daha önce yapılmış bir tebligat bulunmadığından geçersiz olduğu cihetle; sanığın öğrenme üzerine temyizinin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede:
A) Sanık hakkında 2009 yılında sahte fatura düzenleme suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik sanığın temyiz talebinin incelenmesi:
Aynı takvim yılında birden fazla sahte fatura düzenlediği kabul edilen sanık hakkında, TCK’nin 43. maddesi uyarınca zincirleme suç hükümlerinin uygulanmaması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni sayılmamış; 5237 saylı TCK’nin 53. Maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılama sürecindeki işlemlerin hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen görüşler ile delillerin gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak değerlendirildiği, vicdani kanının deliller ve dosyadaki bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, fiilin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, fiile uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlenip uygulandığı, kurulan hükümde bir aykırılık bulunmadığı anlaşılmış; sanığın temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan, hükmün ONANMASINA,
B) Sanık hakkında 2007 ve 2008 yıllarında sahte fatura düzenleme suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik sanığın temyiz talebinin incelenmesi:
2007 ve 2008 takvim yıllarında en son aralık ayında matrahlı beyanname verilmesi nedeniyle en aleyhe yorumla suç tarihinin sırasıyla "31.12.2007" ve 31.12.2008 olduğu belirlenerek inceleme yapılmıştır.
Sanığa yüklenen "2007 ve 2008 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme" suçunun cezasının miktarı ve üst sınırına göre, 5237 sayılı TCK"nin 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen uzamış dava zamanaşımının, suç tarihlerinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşılmış, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca hükümlerin BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta aynı Kanun"un 322. maddesinde öngörülen yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, kamu davalarının gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle, 5271 sayılı CMK’nin 223/8. maddesi uyarınca DÜŞMESİNE, 16/02/2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.