Resmi belgenin düzenlenmesinde yalan beyanda bulunma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/13791 Esas 2018/11120 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/13791
Karar No: 2018/11120
Karar Tarihi: 27.12.2018

Resmi belgenin düzenlenmesinde yalan beyanda bulunma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/13791 Esas 2018/11120 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, resmi belgenin düzenlenmesinde yalan beyanda bulunmak suçundan mahkum edilmiştir. Ancak, yokluğunda verilen hüküm vasisine tebliğ edildiği için temyiz hakkının kişiye bağlı olması nedeniyle bu tebligat geçersiz sayılmıştır. Sanığın verdiği temyiz dilekçesi de süresinde olduğu kabul edilmiştir. Suçun cezası ve asli dava zamanaşımı açıklanmıştır. Hüküm, bu gerekçelerle bozulmuş ve kamu davası düşürülmüştür.
Kanun maddeleri:
- 5237 sayılı TCK’nin 206/1. maddesi: “Resmi belgeyi düzenleyen kamu görevlisinin, görevi dolayısıyla düzenlediği belgede yalan beyan etmesi halinde, bir yıldan üç yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır.”
- 5237 sayılı TCK’nin 66/1-e maddesi: “Asli dava zamanaşımına karar veren mahkeme kararının kesinleşmesinden itibaren altı ay içinde, kanunun belirlediği şekle uygun olarak yetkili mercilere başvurulmadıkça, bu zamanaşımı hakları kaybedilmiş sayılır.”
- 5271 sayılı CMK’nin 223/8. maddesi: “Dava zamanaşımı kendiliğinden veya usulen dikkate alınmaz.”

11. Ceza Dairesi 2017/13791 E. , 2018/11120 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgenin düzenlenmesinde yalan beyanda bulunma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yokluğunda kurulan hükmün sanık yerine vasisine tebliğ edildiği, temyiz hakkının kişiye bağlı hak olması nedeniyle vasiye yapılan tebligatın geçersiz olduğu ve sanığın öğrenme üzerine verdiği 15.07.2014 tarihli temyiz dilekçesinin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede:
Sanığa yüklenen “resmi belgenin düzenlenmesinde yalan beyanda bulunma” suçunun, suç tarihinde yürürlükte bulunan 5237 sayılı TCK"nin 206/1. maddesinde öngörülen cezasının miktarı ve üst sınırı itibarıyla tabi olduğu, aynı Yasa"nın 66/1-e maddesinde öngörülen asli dava zamanaşımının, kesici son işlem olan mahkumiyet kararının verildiği 19.07.2010 tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşılmış ve sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden sair yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak bu husus yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden aynı Yasanın 322. maddesinde öngörülen yetkiye dayanılarak sanık hakkında açılan kamu davasının gerçekleşen asli dava zamanaşımı nedeniyle 5237 sayılı TCK"nin 66/1-e ve 5271 sayılı CMK"nin 223/8. maddeleri uyarınca DÜŞÜRÜLMESİNE, 27.12.2018 tarihinde oy birliği ile karar verildi.