Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2013/367 Esas 2014/4553 Karar Sayılı İlamı

5. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/367
Karar No: 2014/4553
Karar Tarihi: 24.04.2014

Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2013/367 Esas 2014/4553 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir kişiye ödünç para veren kişinin tefecilik suçunu işlediği ve bu işin meslek haline dönüştürülüp dönüştürülmemesinin önemli olmadığına karar verdi. Ayrıca, tefecilik suçunun bir kez işlenmesinin yeterli olduğu ve ivaz karşılığında ödünç paranın borç alana verilmesiyle tamamlandığı belirtildi. Sanığın beraat kararı verildiği ancak CMK'nın 223/2-e maddesine yer verilmediği için kararın bozulduğu ifade edildi.
Kanun maddeleri:
- 5237 sayılı TCK'nın 241. maddesi: Tefecilik suçunu tanımlar.
- CMK'nın 223/2-e maddesi: Kararın gerekçesi açıklanırken gerekçenin karardan ayrı bir belgede yazılabileceğini belirtir.
- CMK'nın 232/6. maddesi: Kararın açıklanması sırasında sanığın hazır bulunması zorunluluğunu belirtir.
- 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi: Yargıtay'a verilen temyiz başvuruları hakkında düzenlemeler getirir.
- CMUK'nın 321. maddesi: Temyiz yoluyla yapılan itirazların kararı bozma sebebi olarak kabul edilebilmesini belirtir.

5. Ceza Dairesi 2013/367 E. , 2014/4553 K.

"İçtihat Metni"

Tebliğname No : 5 - 2012/179787
MAHKEMESİ : Vize Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 02/05/2012
NUMARASI : 2012/25 Esas, 2012/103 Karar
SUÇ : Tefecilik

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
01/06/2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK"nın 241. maddesinde tefecilik suçunun; "Kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para veren kişi,..." biçiminde tanımlandığı, bu düzenlemeye göre suçun oluşması için sanığın yalnızca bir kişiye ödünç para vermesi yeterli olup, bu işi meslek haline dönüştürüp dönüştürmemesinin öneminin bulunmadığı, bu nedenle suçun temadi ettiğinden ve birden fazla kişiye ödünç para verilmesinin tek suç oluşturduğundan bahsedilemeyeceği,
Ayrıca, kesintisiz suçlarda kesintinin gerçekleştiği anda suçun işlendiği kabul edilmekle birlikte 5237 sayılı Yasanın 241. maddesinde düzenlenen tefecilik suçunun maddede yazılı tipik hareketin bir kez işlenmesiyle oluşan sırf hareket suçu niteliğinde bulunduğu, bu suçun ivaz karşılığında ödünç paranın borç alana verilmesiyle tamamlandığı, suçun tamamlanması için ivazın temin edilmiş olmasının şart olmadığı, hatta ödünç olarak alınan paranın vadesinde geri ödemesinin yapılmamış olmasının da suçun oluşması üzerinde bir etkisinin bulunmadığı, aralarında yakın akrabalık bağı veya iş ilişkisi bulunmayan kişiler arasında günün ekonomik koşulları nazara alındığında önemli miktardaki paraların karşılıksız verilmesinin de hayatın olağan akışına ve genel hayat tecrübelerine uygun düşmediği anlaşılmakla,
İddianame ve vergi inceleme raporunda adları geçen M.. E.. ile S.. G.."ün tanık sıfatıyla beyanlarına başvurulması, sanığın tefecilik yapıp yapmadığı hususunda zabıta araştırması yaptırılması, sanığın alacaklı göründüğü icra takip dosyaları bulunup bulunmadığının tespit edilmesi, ayrıca Dairemizce temyiz incelemesi yapılarak bozulan ve çekleri keşide eden kişilerin adlarının yeraldığı saptanan Kırklareli 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 2010/79, 104, 105, 114, 168 Esas sayılı dosyalarının getirtilmesi, denetime elverişli olacak biçimde özetleri ve akıbetlerinin duruşma tutanağına geçirilmesi suretiyle sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerektiği gözetilmeden, eksik inceleme ve yetersiz gerekçeyle yazılı şekilde beraet kararı verilmesi,
Kabule göre de;
Sanığın beraetine karar verilmesine rağmen hükümde CMK"nın 223/2-e maddesine yer verilmeyerek aynı Kanunun 232/6. maddesine muhalefet edilmesi,
Kanuna aykırı ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 24/04/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.