MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : KarşılıklıBoşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı-davacı kadın tarafından davacı-davalı erkeğin kabul edilen boşanma davası, kusur belirlemesi, tazminatların miktarları ve nafaka taleplerinin reddi yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı-davacı kadının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Mahkemece davalı-davacı kadının da, eşine hakaret ettiği kabul edilerek, davacı-davalı erkeğin evlilik birliğinin sarsılması sebebine (TMK m. 166/1) dayalı olarak açılan boşanma davasının da kabulüne karar verilmiş ise de; davalı-davacı kadına yüklenen hakaret eylemine dayanak tanık beyanının soyut olduğu, bu beyana ilişkin yer ve zaman belirtilmediği gibi mahkemece bu tanığın diğer beyanlarına da itibar edilmediği anlaşılmaktadır. Açıklanan sebeplerle davacı-davalı erkeğin boşanma davasının reddi gerekir. Ne var ki, davalı-davacı kadının karşı davasındaki boşanma hükmü temyiz edilmediğinden, davacı-davalı erkeğin davasının konusu kalmamıştır. Davacı-davalı erkeğin boşanma davası hakkında "konusu kalmadığından karar verilmesine yer olmadığına" kararı verilmesi gerekmekle birlikte davacı-davalı erkek davasında haklı olmadığından, davalı-davacı kadının sarfettiği yargılama giderleri ile kendisini vekille temsil ettirmesi sebebiyle yararına vekalet ücretinin de hüküm altına alınması gerekir. Davacı-davalı erkeğin boşanma davası hakkındaki hükmün bu yönde karar verilmek üzere bozulması gerekmiştir.
3- Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davalı-davacı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanununun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanununun 50 ve 52. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) ve manevi (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamıştır.
4-Davalı-davacı kadının tedbir nafakası talebi hakkında olumlu-olumsuz bir hüküm kurulmaması doğru olmayıp, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda 2, 3. ve 4. bentlerde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda l. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.15.02.2016 (Pzt.)