Danıştay 8. Daire 1993/2842 Esas 1994/222 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
SEKİZİNCİ DAİRE
Esas No : 1993/2842
Karar No: 1994/222

Temyiz İsteminde Bulunan :… Üniversitesi Rektörlüğü
Vekili : …
Karşı Taraf : …
İstemin Özeti: … Üniversitesi Rektörlüğünde çalışan davacının bir eylemi nedeniyle hakkında açılan disiplin soruşturması sonunda Yüksek Öğretim Kurumları Yönetici Öğretim Elemanı ve Memurları Disiplin Yönetmeliğinin 9/1.maddesine dayanılarak iki yıl kademe ilerlemesinin durdurulması cezasıyla cezalandırılmasına ilişkin 11.6.1993 günlü Disiplin Kurulu kararının iptali istemiyle açılan davada;ilgili yönetmelikte ilgililerin geçmiş hizmetleri olumlu ve sicilleri iyi ise disiplin cezası verilirken eylemine uyan cezadan bir derece hafif olan cezanın verilebileceğinin öngörüldüğü,olayda ise davacının çalışması ve sicilleri dikkate alınmadan ve durumu tartışılmadan eylemine uyan ceza ile cezalandırıldığının dosyadan anlaşıldığı gerekçesiyle dava konusu işlemi iptal eden … İdare Mahkemesinin 28.9.1993 gün ve … sayılı kararının;Davalı idare tarafından, yargı harçlarından muaf iken mahkeme harçları ile yükümlü tutulmalarının 3708 sayılı yasaya aykırı olduğu,dava konusu işlemde anılan yönetmeliğin 16.maddesinin dikkate alındığı öne sürülerek 2577 sayılı Yasanın 49.maddesi uyarınca bozulması istemidir.
Savunmanın Özeti : İstemin reddi yolundadır.
Danıştay Tetkik Hakimi :…
Danıştay Savcısı … 'ün Düşüncesi : Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49.maddesinin 1.fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp idare mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemektedir.
Açıklanan nedenlerle, temyiz isteminin reddiyle idare mahkemesi kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Sekizinci Dairesince işin gereği görüşüldü :
İdare ve Vergi Mahkemeleri tarafından verilen kararların temyiz yolu ile incelenip bozulabilmeleri 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Yasasının 49.maddesinin 1.fıkrasında yazılı nedenlerin bulunmasına bağlıdır.
Öte yandan,davalı idare harçtan muaf olduklarından mahkeme masraflarına mahkum edilmelerinin hukuka aykırı olduğunu öne sürmekte ise de; 2577 sayılı yasayla gönderme yapılan Hukuk Usulü Muhakeme Kanununun 413 ve devamı maddelerinde mahkeme masraflarının neler olduğu yazılmış,yargı harçlarıda bunlar arasında sayılmıştır.
Ayrıca mahkeme masrafını haksız çıkan tarafa yükletileceği de 416.maddesinde kurala bağlanmıştır.
Harçlar yasası ve bazı yasalar gereği dava açarken bazı kurumlar harçtan muaf tutulmuşlar ise de, bunların taraf olduğu davalarda davaların aleyhlerine sonuçlanmasında bu kurumlar mahkeme masrafı olarak bunları ödemekle yükümlü olduklarına göre davalı idare iddialarının hukuki dayanağı bulunmamaktadır.
Açıklanan nedenlerle idare Mahkemesince verilen kararın dayandığı gerekçe Usul ve Yasaya uygun olup, bozulmasını gerektiren başka bir neden de bulunmadığından, temyiz isteminin reddi ile anılan kararın onanmasına ve yargılama giderlerinin temyiz isteminde bulunan üzerinde bırakılmasına 25.1.1994 gününde oybirliği ile karar verildi.