Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/9895 Esas 2019/7081 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/9895
Karar No: 2019/7081
Karar Tarihi: 11.06.2019

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/9895 Esas 2019/7081 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, taksirle yaralama suçundan sanığı mahkum etmiştir. Sanık müdafii temyiz etmiştir. Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun kararına uygun olarak, temel cezanın belirlenmesinde TCK'nın 61/1 maddesinin (g), (b) ve (f) bentlerine dayanılamayacağı belirtilmiştir. Sanık hakkındaki adli sicil kaydında yer alan ilamların kasıtlı suçlara ilişkin olduğu, bu nedenle tekerrüre esas sabıkası bulunması nedeniyle hapis cezası tercih edildiği ve adli para cezasına çevrilmemesi gerektiği belirtilmiştir. Hüküm kanuna aykırı olduğu için bozulmuştur, ancak yeniden yargılamayı gerektirmemektedir. Kararda TCK'nın 89/1, 89/2-b, 62/1, 53/6 madde ve fıkraları belirtilmiştir.

12. Ceza Dairesi 2017/9895 E. , 2019/7081 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-b, 62/1, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin sair temyiz itirazlarının reddine ancak;
1-Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07.07.2009 tarih ve 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saiki" gerekçesine, (b) bendinde yer alan ""suçun işlenmesinde kullanılan araçlar"" gerekçesine, (f) bendinde yer alan ""failin kasta dayalı kusurunun ağırlığı"" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
2-Adli sicil kaydında yer alan ilamların kasıtlı suçlara ilişkin olduğu anlaşılan sanık hakkında, tekerrüre esas sabıkası bulunması nedeniyle 5237 sayılı TCK’nın 58/3. maddesi gereğince hapis cezası tercih edildiğinden bahisle TCK’nın 50/2. maddesi uyarınca adli para cezasına çevrilmesine yer olmadığına karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; sanığa verilen temel cezanın belirlenmesinde gösterilen diğer gerekçeler yasal ve yeterli olduğundan, hükmün 1.bendinde yer alan “kullanılan araç, sanığın kastının ağırlığı, amaç ve saiki” ibarelerinin hükümden çıkarılması, yine gösterilen diğer gerekçeler yasal ve yeterli olduğundan hükmün 4.bendinde yer alan “sanığın tekerrüre esas sabıkası bulunması nedeniyle 5237 sayılı TCK nun 58/3 maddesi gereğince” ibarelerinin hükümden çıkarılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 11/06/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.