Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2014/2452 Esas 2015/1425 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk İş Mahkemesi





Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde geçen çalışmalarının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalılar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

K A R A R

1-Davalı ... Muhtarlığının, 18.12.2013 tarihli ek kararın temyizi istemi bakımından yapılan incelemede;
Temyiz olunan karar, davalı köy tüzelkişiliğinin, kanuni temyiz süresini geçirdikten sonra kararı temyiz ettiğinden bahisle kararın kesinleştirilmesi talebi hakkında verilmiş olup kararın kesinleşmesi talebinin reddine ilişkindir.
Temyiz talebinin reddine dair kararın, davalı köy tüzelkişiliği adına köy muhtarına 30/12/2013 tarihinde tebliğ edildiği,temyizin ise 09/01/2014 tarihinde vuku bulduğu anlaşılmıştır. Şu duruma göre ek kararda, 8 günlük temyiz süresi hükmü temyiz eden davalı bakımından geçmiştir.
O halde 01/06/1990 tarih ve 1989/3 E. 1190/4 K. Sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı da göz önünde tutularak davalı köy tüzelkişiliğinin temyiz dilekçesinin süre aşımı yönünden reddi cihatine gitmek gerekmiştir.
2-Davalı Kurum vekilinin temyizine gelince; dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre davalı kurum vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
Dava, davacının 114/05/1997- 20/09/2010 tarihleri arasında davalı işverene ait iş yerinde geçen ve Kuruma bildirilmeyen sigortalı çalışmalarının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile davacının 14/05/1997- 01/08/2007 tarihleri arasında ... köy bekçisi olarak ara vermeden çalıştığının tespitine karar verilmiştir.
Davacının talebi hakkında kısmen red kararı verilmesine rağmen davalı kurum lehine vekalet ücretine hükmedilmediği görülmüştür.
Mahkemece kısmi red nedeniyle davalı kurum yararına avukatlık ücretine hükmedilmemesi usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
Ne var ki, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden H.U.M.K.’nun 438/7. maddesi uyarınca hüküm bozulmamalı, bu yönden temyizi bulunan davalı kurum lehine vekalet ücreti takdir edilmek suretiyle düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı köy muhtarlığını temsilen köy muhtarının vermiş olduğu ek kararın temyizi dilekçesinin süre aşımı nedeniyle REDDİNE, davalı kurum vekilinin temyizine gelince; hüküm fıkrasının 7. bendi tümüyle silinerek yerine "Davalı kurum kendisini vekil ile temsil ettirdiğinden karar tarihinde yürürlükte bulunan avukatlık ücret tarifesi nazara alınarak takdiren 1.320.00 TL vekalet ücretinin davacıdan alınıp davalılara verilmesine," rakam ve sözcüklerinin eklenmesine ve hükmün bu düzeltilmiş şekli ile ONANMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz edenlerden davalı ..."na iadesine
27/01/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.