MAHKEMESİ : Kadıköy 5. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 13/11/2012
NUMARASI : 2011/318-2012/475

Davacı F.. Ö.. vekili Avukat B. K.. tarafından, davalı R.. G.. aleyhine 15/06/2011 gününde verilen dilekçe ile basın yoluyla kişilik haklarının ihlali nedeniyle manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 13/11/2012 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi taraflar vekillerince süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, kişilik haklarının ihlali nedeniyle uğranılan manevi zararın ödetilmesi istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, taraflarca temyiz edilmiştir.
Davacı, davalının internette yayınlanan açıklamasıyla kişilik haklarına saldırdığını belirterek, uğradığı manevi zararlarının tazmini isteminde bulunmuştur.
Davalı, açıklamasında hakaret içerikli bir ifadesinin bulunmadığını belirterek, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, davalının kullanmış olduğu ifadelerin davacının kişilik haklarına saldırı teşkil ettiği benimsenerek, tazminat isteminin kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Davalı, internette yayınlanan "F.. Ö.."a Mektup" başlıklı yazısıyla, davacının daha önce basına yapmış olduğu açıklamasına cevap mahiyetinde görüşlerini açıklamıştır. Aynı yazı nedeniyle, davalı hakkında yapılan ceza yargılaması sonucunda hükmün açıklanması geri bırakıldığından, ceza mahkemesince verilen bu kararın hukuk hakimi yönünden Türk Borçlar Kanunu 74. maddesi anlamında herhangi bir bağlayıcılığı bulunmamaktadır. Dolayısıyla eldeki davada, delillerin tartışılarak serbestçe değerlendirilmesi gerekir. Davalı tarafın yazıda dile getirdiği değerlendirme ve yorumları, birer düşünce açıklaması niteliğindedir. Diğer yandan açıklamada, düşünsel bağlılık anlamında öz ve biçim dengesi de korunmuştur.
Şu halde, dava konusu yazının davacının kendi beyanlarına karşı eleştiri kapsamında kaldığı ve kişilik haklarına saldırı niteliğinde olmadığı kabul edilmelidir. Mahkemece, tazminat isteminin tümden reddine karar verilmesi gerekirken kısmen de olsa kabulüne karar verilmesi yerinde görülmemiş, kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda açıklanan nedenlerle davalı yararına BOZULMASINA, bozma nedenine göre davacının temyiz itirazlarının incelenmesine yer olmadığına ve temyiz eden davalıdan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 17/02/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.