Yargıtay - Vergi Usul Kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/1880 Esas 2018/11101 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/1880
Karar No: 2018/11101
Karar Tarihi: 27.12.2018

Vergi Usul Kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/1880 Esas 2018/11101 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir kişinin Vergi Usul Kanununa muhalefet suçundan mahkumiyetine hükmetti. Ancak suç tarihi itibariyle sanığın engel adli sicil kaydının olmaması ve olumlu davranışları göz önünde bulundurulması nedeniyle cezada indirim yapıldı. Ancak, yapılan incelemede çelişkiye ve zaafiyete düşülmesi nedeniyle hükmün açıklanmasının geri bırakılması konusunda kararsızlık yaşandı.
Ayrıca, TCK'nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edilmesi nedeniyle yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtildi. Bu nedenlerle, karar bozuldu ve hükmün isteme aykırı olarak bozulması gerektiği belirtildi.
Kararda geçen kanun maddeleri:
- Vergi Usul Kanunu
- 5271 sayılı CMK'nin 231 ve 51. maddeleri
- 5271 sayılı CMK'nin 231/6-c maddesi
- 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi

11. Ceza Dairesi 2016/1880 E. , 2018/11101 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Yargıtay Ceza Genel Kurulu ile Dairemizin yerleşmiş kararlarında açıklandığı üzere yasalarda yer alan hükümler uygulanırken gösterilen gerekçelerde çelişkiye, zaafiyete düşülmemesi gerekir. Buna göre suç tarihi itibariyle engel adli sicil kaydı bulunmayan ve tutanaklara yansıyan olumsuz bir davranışı bulunmayan sanık hakkında, geçmişi, duruşmada gözlemlenen olumlu tutum ve davranışları lehine takdiri indirim nedeni olarak kabul edilip temel ceza üzerinden indirim yapılmasına rağmen, devamında 5271 sayılı CMK"nin 231 ve 51. maddeleri uyarınca değerlendirme yapılırken, kamu zararının giderilmemesi ve yargılama sürecindeki davranışları aleyhe gerekçe gösterilerek anılan maddelerin uygulanmaması suretiyle çelişkiye düşülmesi karşısında, Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 03.02.2009 gün ve 2008/250-13 sayılı kararında açıklandığı üzere, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin 5271 sayılı CMK"nin 231/6-c madde ve bendinde işaret olunan zarar kavramının; kanaat verici basit bir araştırma ile belirlenebilir, ölçülebilir maddi zararlara ilişkin olduğu, zarar koşulunun ancak zarar suçlarında dikkate alınması gereken bir unsur olduğu, "defter ve belgeleri ibraz etmeme" suçlarında somut bir zarardan söz edilemeyeceği de dikkate alınarak, çelişkiye ve zaafiyete düşülmeden sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm tesis edilmesi,
2-5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 27.12.2018 tarihinde oy birliği ile karar verildi.