Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2016/11144 Esas 2017/5377 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/11144
Karar No: 2017/5377
Karar Tarihi: 27.04.2017

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2016/11144 Esas 2017/5377 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir kararda, sanık cinsel taciz suçundan mahkum olmuştur. Ancak, mahkemenin aldığı kararın kesin nitelikte olduğu ve temyiz edilemeyeceği belirtilmiştir. Sanık ayrıca kasten yaralama suçundan da suçlu bulunmuştur. Ancak, dosya kapsamından olası kast şartlarının bulunmaması nedeniyle tebliğnamedeki bozma istemi reddedilmiştir. Hükümlüye adli para cezası verilmiş olmasına rağmen, yargılanan kişinin bu cezayı ödememesi durumunda hapse çevrilme hükümleri nedeniyle karar bozulmuş ve hükmün düzeltilerek onanması kararlaştırılmıştır. Kanunlar arasında yer alan 6217 sayılı Yasa, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu, 1412 sayılı CMUK ve 6545 sayılı Kanun dahilinde hüküm alınmıştır.

3. Ceza Dairesi 2016/11144 E. , 2017/5377 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyetlerine

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
1)Sanık hakkında cinsel taciz suçundan verilen hükmün temyizen incelenmesinde;
Tayin olunan cezanın karar tarihindeki miktarına göre 14.04.2011 tarih ve 27905 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Yasanın 26. maddesi ile 23.03.2005 tarihli ve 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanuna eklenen Geçici 2. madde uyarınca hükmün kesin nitelikte olup temyiz kabiliyeti bulunmadığından,sanık müdafinin temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2)Sanık hakkında kasten yaralama suçundan verilen hükmün temyizen incelenmesinde;
Sanığın müştekiyi itmesi üzerine müştekinin elinin cama isabet etmesi neticesinde yaralandığı olayda dosya kapsamından olası kast şartlarının bulunmadığı sanığın doğrudan kastının bulunduğu anlaşıldığından tebliğnamenin bozma istemli görüşüne iştirak edilmemiştir.
Yerinde görülmeyen diğer itirazların reddine ancak;
28/06/2014 tarihinde Resmi Gazetede yayınlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 81. maddesi ile 5275 sayılı Kanun’un 106/3. maddesinde; “Hükümlü, tebliğ olunan ödeme emri üzerine belli süre içinde adli para cezasını ödemezse, Cumhuriyet savcısının kararı ile ödenmeyen kısma karşılık gelen gün miktarı hapis cezasına çevrilerek, hükümlünün iki saat çalışması karşılığı bir gün olmak üzere kamuya yararlı bir işte çalıştırılmasına karar verilir. Günlük çalışma süresi, en az iki saat ve en fazla sekiz saat olacak şekilde denetimli serbestlik müdürlüğünce belirlenir. Hükümlünün hakkında hazırlanan programa ve denetimli serbestlik görevlilerinin bu kapsamdaki uyarı ve önerilerine uymaması hâlinde, çalıştığı günler hapis cezasından mahsup edilerek kalan kısmın tamamı açık ceza Esas No : 2016/11144
infaz kurumunda yerine getirilir.” şeklindeki düzenlemeye aykırı olarak, hükümde infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde verilen adli para cezasının ödememesi durumunda hapse çevrileceğine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden 6723 sayılı kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden CMUK"un 322. maddesi gereğince, hükmün TCK"nin 52/4. maddesinin uygulandığı paragrafından"ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin sanığa ihtarına,""ibaresinin çıkartılması ile hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 27/04/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.