MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Özel belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.10.2008 tarih ve 49/219 sayılı kararında da açıklandığı üzere, ceza yargılamasının amacı, somut gerçeğin ortaya çıkarılması olup bunun için başvurulan kanıtlama araçlarından biri de belgelerdir. Yargılama makamları suç isnadı nedeniyle oluşan uyuşmazlığı çözümlerken ele geçirilen ya da iddia ve savunma doğrultusunda sunulan belgelerin güvenilirliğini de denetlemek durumundadırlar. Güvenilirliğin denetlenebilmesi için, belgenin aslının veya bunun olanaklı olmaması halinde de aslına uygunluğu yetkili makam veya kişilerce onanmış örnek ya da kopyalarının dosyaya konulması gerekir. Ayrıca Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de benimsenen 14.10.2003 tarih ve 232/250 sayılı kararında açıklandığı üzere, onaysız fotokopi olup suret belge özelliği taşımayan belgeler hukuki sonuç doğurmaya elverişli olmaz ve aldatıcılık niteliği bulunmaz. Diğer yandan özel belgede sahtecilik suçunun oluşabilmesi için sahte belgelerin kullanılması gerekir. Bu durumlar dikkate alınarak, suça konu sahte olduğu ileri sürülen belgelerin asıllarının mümkünse temin edilerek incelenmesi ve hukuki sonuç doğuracak biçimde kullanılıp kullanılmadığının ve kullanılmış ise nerede kullanıldığının tespit edilmesi sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerektiği gözetilmeden, eksik araştırma ve inceleme ile hüküm kurulması,Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 26.12.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.