Yağma - tehdit - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2018/3094 Esas 2020/1993 Karar Sayılı İlamı

6. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/3094
Karar No: 2020/1993
Karar Tarihi: 17.06.2020

Yağma - tehdit - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2018/3094 Esas 2020/1993 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanıklar ..., ... hakkında yağma suçundan mahkumiyet hükmü verilmiştir. Ancak Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı tarafından yağma ve tehdit suçlarından doğrudan ve/veya dolaylı olarak zarar görmediğinden, temyiz talebi reddedilmiştir. Diğer temyiz itirazları ise yerinde görülmemiştir. Ancak, adli para cezasının hapse çevrilemeyeceği yönündeki kanun düzenlemesine aykırı olarak, hükümde infaz yetkisi kısıtlanmıştır. Bu nedenle hüküm BOZULMUŞTUR. Çıkartılan bölümün ardından, diğer maddelerde yer alan düzenlemelere uygun olarak hüküm DÜZELTİLEREK ONANMIŞTIR. 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK'un 322. maddesi kullanılmıştır. Daha ayrıntılı bilgi için 5237 sayılı TCK'nin 53. ve 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkındaki Kanun'un 106/3. maddelerine bakılmalıdır.

6. Ceza Dairesi 2018/3094 E. , 2020/1993 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Yağma, tehdit
HÜKÜM : Mahkumiyet, hüküm kurulmasına yer olmadığına

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Yağma ve tehdit suçlarından doğrudan ve/veya dolaylı olarak zarar görmeyen ve bu suçlar yönünden temyiz hakkı bulunmayan Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığının, yağma ve tehdit suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz talebinin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi gereğince REDDİNE,
Sanıklar ... ve ... hakkında yağma suçundan verilen mahkumiyet hükümlerine karşı sanıklar savunmanlarının temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
15.04.2020 gün ve 13100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinde yapılan değişikliğin, infaz aşamasında gözetilmesi olanaklı görülmüş,
Diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
28/06/2014 tarihinde Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasanın 81. maddesi ile değişen 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkındaki Kanunun 106/3. maddesi uyarınca hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinde bu cezanın hapse çevrilemeyeceği şeklindeki düzenlemeye aykırı olarak, hükümde infaz yetkisini de kısıtlayacak şekilde sanıklar hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi durumunda hapse çevrileceğinin ihtarına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ve ... savunmanlarının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle isteme aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedenleri yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından, "Ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrilmesine" ilişkin bölümün çıkartılması suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 17/06/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.