MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi (Tüketici Mahkemesi sıfatıyla)

Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı avukatınca temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü.
K A R A R

Davacı, davalı banka şubesinden muhtelif tarihlerde tüketici kredileri kullandığını, kullandığı krediler sırasında davalı bankaca dosya masrafı adı altında kesinti yapıldığını ileri sürerek on yıl geriye dönük olarak yapılan kesintilerden fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydı ile şimdilik 25 TL sinin davalı bankadan faizi ile tahsilini istemiştir.
Davalı, davacının masrafsız kredi kullandığını herhangi bir kesiti yapılmadığını savunarak davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece davanın reddine karar verilmiş, davacının temyiz talebi 24/12/2014 tarihli ek karar ile kesin karar olması yönünden reddedilmiş, davacı bu ek karara karşı, asıl davaya ilişkin itirazları ile birlikte temyiz talebinde bulunmuştur.
1-Davacının dava dilekçesinde fazlaya ilişkin hakları saklı tuttuğunu beyan ettiği anlaşılmakla, temyiz talebinin reddine ilişkin 24/12/2014 tarihli yerel mahkeme ek kararı usul ve yasaya aykırı olup bu durum ek kararın bozularak kaldırılması ve işin esasına girilmesini gerektirir.
2-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazlarının reddi gerekir.
3.Davacı davalı bankadan kullandığı krediler nedeni ile on yıl geriye yönelik olarak yapılan kesintilerin iadesini istemiş olup mahkemece davanın reddine karar verilmiş davalı lehine ise 750 TL vekalet ücreti takdir edilmiştir. Karar tarihinde yürürlükte bulunan AAÜT nin 12. maddesinin 2. fıkrasına göre hükmedilen ücret kabul veya reddedilen miktarı geçemez. Bu durumda davacı fazlaya ilişkin haklarını saklı tutmak kaydı ile dava değerini 25 TL göstermiş olup reddedilen bu kısm kadar davalı lehine vekalet ücreti takdiri gerekirken yazılı şekilde hüküm tesisi usul ve yasaya aykırı olup bozma sebebidir. Ne var ki bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden kararın düzeltilerek onanması HMK’nun 438/7 maddesi hükmü gereğidir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacının temyiz talebinin kabulü ile “Yerel mahkeme kararının hüküm fıkrasının üçüncü fıkrasında yer alan "AAÜT"ye göre 750 TL vekalet ücretinin “ söz ve rakamlarının hükümden çıkarılarak yerine "AAÜT 12/2 "ye göre 25 TL vekalet ücretinin “ söz ve rakamlarının eklenmesine kararın değiştirilmiş ve düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, 09.02.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.