MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanık hakkında TCK"nin 53.maddesinde öngörülen hak yoksunluklarına hükmedilmemiş ise de; kasten işlenmiş suçtan dolayı hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olan ve kazanılmış hakka konu edilemeyen 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin, Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, aynı takvim yılı içerisinde birden fazla sahte fatura kullanan sanık hakkında TCK"nin 43. maddesindeki zincirleme suç hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamış, vergi inceleme raporunda sahte olduğu iddia olunan faturaları düzenleyen şirketlerin paravan firma olduklarının, mükellefiyetlerinin vergi dairesi tarafından re"sen terkin edildiğinin ve suça konu faturaların re"sen terk tarihinden sonra düzenlendiğinin saptanmış olmasına göre sahtelikleri konusunda tereddüt bulunmadığı, faturaların gerçek alım satım karşılığı olduğunu ispatlar nitelikte geçerli ödeme belgesi ibraz edilmediği, sahte faturalarla belgelendirilen alışların toplam mal ve hizmet alışları içindeki payının % 90 civarında olduğunun anlaşılması karşısında; 5271 sayılı CMK"nin 217. maddesi uyarınca duruşmadan edindiği kanaate göre delilleri değerlendirip suçun sübutu yönünden vicdani kanıya ulaşan mahkemenin takdir ve kabulünde bir isabetsizlik görülmediğinden, tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip sanığın suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, cezayı artırıcı ve azaltıcı nedenin bulunmadığı takdir kılınmış, incelenen dosyaya göre verilen hükümde eleştiri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 26.12.2018 tarihinde oy birliği ile karar verildi.