Memur olmayan kimsenin resmi belgede sahteciliği - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/5583 Esas 2018/11022 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/5583
Karar No: 2018/11022
Karar Tarihi: 26.12.2018

Memur olmayan kimsenin resmi belgede sahteciliği - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/5583 Esas 2018/11022 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme kararı, Ağır Ceza Mahkemesi'nin memur olmayan bir kişinin resmi belgede sahtecilik suçundan mahkûm ettiğini belirtiyor. 5271 sayılı CMK'nin 231/8 maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının kesinleştiği tarihten itibaren deneme süresi içinde işlenen ikinci suçun tarihi olan 11.09.2013 tarihine kadar dava zamanaşımının durduğu göz önünde bulundurularak yapılan incelemede, bozmaya uygun bir yargılama sonrasında delillerin toplanarak suçun sübutunun kabul edildiği ve cezayı artırıcı bir nedenin olmadığı, azaltıcı sebebin ise nitelik ve derecesi takdir kılındığı belirtiliyor. Türk Ceza Kanunu'nun 5237 ve 5252 sayılı kanunlarının hükümleri bu dosyada uygulanarak hükümlerin denetime imkân verecek şekilde birbiriyle karşılaştırılması sonrasında lehe hüküm belirlenerek karar verildiği ifade edilmiştir. Sonuç olarak, sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddedildiği ve hükmün istem üzerine onandığı ifade edilmiştir. Mahkeme kararında belirtilen kanun maddeleri ise; 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 7. ve 5349 sayılı kanunla değişik 5252 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun 9. maddelerid

11. Ceza Dairesi 2018/5583 E. , 2018/11022 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Memur olmayan kimsenin resmi belgede sahteciliği
HÜKÜM : Mahkumiyet

5271 sayılı CMK’nin 231/8-son cümlesi hükmü uyarınca, hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının kesinleştiği 18.06.2010 tarihinden itibaren deneme süresi içinde işlenen ikinci suç tarihi olan 11.09.2013 tarihine kadar dava zamanaşımının durduğu gözetilerek yapılan incelemede;
Bozmaya uyularak yapılan yargılama sonunda, toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, cezayı artırıcı nedenin bulunmadığı, azaltıcı sebebin ise nitelik ve derecesi takdir kılınmış, 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 7 ve 5349 sayılı Kanunla değişik 5252 sayılı Türk Ceza Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun 9. maddeleri uyarınca mahkemece 765 ve 5237 sayılı Yasa hükümleri olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların denetime imkân verecek şekilde gösterilip birbiriyle karşılaştırılması suretiyle lehe hüküm belirlenerek sonucuna göre karar verilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 26.12.2018 tarihinde oy birliği ile karar verildi.