Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2015/1262 Esas 2015/3076 Karar Sayılı İlamı

13. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/1262
Karar No: 2015/3076
Karar Tarihi: 09.02.2015

Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2015/1262 Esas 2015/3076 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, davalı bankadan kullandığı kredi nedeniyle yapılan kesintilerin tahsilini istemiş. Mahkeme, davanın kısmen kabulü ile 1.700 TL'nin davalıdan tahsiline hükmetmiş. Davalı tarafından temyiz edilmiş ve karar tarihi itibariyle 1.890 TL'yi geçmediği için HUMK'nun 427/2 maddesinin gereği olan temyiz hakkı bulunmamaktadır. Temyiz dilekçesi reddedilmiştir. Kanun maddeleri: 14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı HUMK'nun 427/2 maddesi, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi.

13. Hukuk Dairesi 2015/1262 E. , 2015/3076 K.

"İçtihat Metni"

... ile ... vekili avukat ... aralarındaki alacak davası hakkında .... Tüketici Mahkemesinden verilen 01/10/2014 gün ve 2014/755-219 sayılı hükmün davalı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.

KARAR
Davacı, davalı bankadan kullandığı konu kredisi nedeniyle çeşitli adlar altında yapılan 2.225,00 TL kesintinin tahsilini istemiş, mahkemece, 13.10.2014 tarihinde davanın kısmen kabulü ile, 1.700,00 TL nın davalıdan tahsiline karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2014 tarihinden itibaren 1.890,00 YTL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davalı tarafından temyiz edilen bölüm karar tarihi itibariyle 1.890,00 YTL.yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davalının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, 09.02.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.