Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/10221 Esas 2019/6965 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/10221
Karar No: 2019/6965
Karar Tarihi: 30.05.2019

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/10221 Esas 2019/6965 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık TCK’nın 89/1, 62/1, 52/2, 53/6. maddeleri uyarınca taksirle yaralama suçundan mahkum edildi. Ancak sanığın savunmaları ile aynı doğrultuda olan tanık ifadeleri ve görgü tespit tutanağına göre olay yerinde herhangi bir iz ve kaza emaresi bulunmaması gibi sebeplerin yanı sıra tanık tarafından sanığın kesin olarak teşhis edilememesi nedeniyle sanığın suçu işlediğine dair kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı göz önünde bulundurularak, sanığın mahkumiyeti kanuna aykırı bulunarak hükmün bozulmasına karar verildi. Kanun maddeleri ise şöyle açıklanabilir:
-TCK’nın 89/1 maddesi: Taksir sonucu başkasının yaralanması suçu
-TCK’nın 62/1 maddesi: Hafif yaralanma suçunun cezası
-TCK’nın 52/2 maddesi: Genel kusur hükümleri
-TCK’nın 53/6 maddesi: Cezanın takdirinde indirim sebepleri.

12. Ceza Dairesi 2017/10221 E. , 2019/6965 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 62/1, 52/2, 53/6. maddeleri
uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın aşamalarda değişmeyen tutarlı savunmalarında hiçbir şekilde kazaya karışmadığını beyan etmesi, sanığın kullanmakta olduğu araçta bulunan tanık ..."nin ifadelerinin sanıkla aynı doğrultuda olması, 09/09/2014 tarihli oto görgü tespit tutanağında sanığın kullanmakta olduğu araçta olaya dair herhangi bir izin ve aracın çevresinde herhangi bir kaza emaresinin olmadığının tespit edilmesi ve tanık ..."ün 04/11/2015 tarihli duruşmada sanığı kesin ve net olarak teşhis edememesi hususları birlikte değerlendirildiğinde; sanığın üzerine atılı suçu işlediğine dair, savunmasının aksine, mahkumiyetine yeter, her türlü derecede şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı gözetilmeden, sanık hakkında CMK"nın 223/2-e maddesi gereğince beraat kararı verilmesi gerekirken, delillerin takdirinde yanılgıya düşülerek yazılı şekilde sanığın mahkumiyetine karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 30.05.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.