Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/9311 Esas 2019/6964 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : Her iki sanık hakkında; TCK’nın 89/1, 89/2-b, 62/1, 52/2-4.
maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanıkların mahkumiyetine ilişkin hükümler, sanıklar müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanıklar müdafiinin, katılanın tam kusurlu olduğuna, sanıkların kusuru bulunmadığına, tüm iş güvenliği ve işçi sağlığı önlemlerini aldıklarına ve bu konuda başka bir şirket ile ... hizmet sözleşmesi yaptıklarına ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanıklar hakkında TCK"nın 89/1. maddesindeki seçimlik cezalardan adli para cezasının seçildiği, ancak sehven hükümlerin A-6 ve B-6 bendlerine “ Suç tanımında hapis cezası ile adli para cezası seçimlik ceza olarak öngörüldüğü ve takdiren hapis cezasına hükmedildiğinden, yasal imkansızlık nedeniyle TCK.nun 50/2.maddesi uyarınca hükmedilen kısa süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine yer olmadığına” ibaresinin yazılarak hükümde karışıklığa neden olunması,
İsabetsiz olup, sanıklar müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının A-6 ve B-6 bendlerinin hükümden çıkarılması ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 30.05.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.""